خسرو منش

لغت نامه دهخدا

خسرومنش. [ خ ُ رَ / رُو م َ ن ِ ] ( ص مرکب ) شاه طبیعت. باطبیعت شاهانه. با طبیعت ملکانه. شهمنش :
به پیش نیاکان خسرومنش
پس از مرگ باشد بمن سرزنش.

فردوسی.

شاه طبیعت با طبیعت شاهانه

خسرومنش ؛ آنکه طبع خسروان دارد. آنکه سرشت بزرگان دارد :
هم از کودکی بود خسرومنش
خردمند و کوشنده و کاردان.
فرخی.