خسرو خان صولت قشقایی ( ۱۲۹۶ – ۹ مهر ۱۳۶۱ ) ایلخان ایل قشقایی و سیاستمدار ملی گرای ایرانی بود. او یکی از فرزندان صولت الدوله قشقایی بود که خانواده آن ها حداقل در یک سده رهبری این ایل را بر عهده داشتند و با هر دو حکومت پهلوی و جمهوری اسلامی به مبارزه مسلحانه پرداختند. وی به اتهام «مبارزه مسلحانه علیه حکومت» توسط جمهوری اسلامی اعدام گردید.
... [مشاهده متن کامل]
خسروخان، چهارمین پسر اسماعیل خان صولت الدوله ( ایلخان قشقایی ) و خدیجه بی بی، پس از محمدناصر خان، ملک منصور خان و محمد حسین خان بود. در دورهٔ حکومت رضاشاه و تلاش دولت مرکزی برای گسترش فرمانروایی و حذف عناصر پرنفوذ، پدرش اسماعیل خان که ایلخان و وکیل مجلس شورای ملی بود با دولت دچار اختلاف شد و به زندان افتاد و جان خود را در زندان از دست داد.
پس از شهریور ۱۳۲۰ خورشیدی، خسرو صولت قشقایی که در تهران و تحت نظر حکومت رضاشاه بود به میان ایل قشقایی در استان فارس بازگشت و تا سال ۱۳۳۲ برای یک دورهٔ ۱۲ ساله به عنوان سیاستمداری پرنفوذ در صحنهٔ سیاسی ایران و فارس فعالیت کرد.
خسروخان قشقایی در نبرد سمیرم که در اوایل تیر ۱۳۲۲ خورشیدی بین نیروهای بویراحمدی و قشقایی و قوای لشکر ۹ اصفهان رخ داد، رهبری نیروهای قشقایی را بر عهده داشت. نیروهای قشقایی در این نبرد با کمک ایل بویراحمدی توانستند پادگان سمیرم را تسخیر کنند که سرهنگ شقاقی در این نبرد کشته شد.
پس از این واقعه، دولت مرکزی با ایل قشقایی عهدنامه ای امضا کرد که به موجب یکی از بندهای آن، خسروخان توانست به صحنهٔ سیاسی ایران وارد شود. او در سال ۱۳۲۷ به نمایندگی از شهرستان فیروزآباد به مجلس شورای ملی رفت ( دوره پانزدهم ) و در دوره بعد نیز بر این کرسی نشست.
دوران نمایندگی خسرو خان با نهضت ملی شدن نفت همراه شد که خسرو خان به آن پیوست و از دکتر مصدق پشتیبانی کرد. در تیر ۱۳۲۹ که کمیسیون خاص نفت به ریاست دکتر مصدق تشکیل شد، خسرو خان یکی از اعضای آن و منشی کمیسیون بود. تلاشهای او و دیگر نمایندگان جبهه ملی ایران به تصویب قانون ملی شدن نفت در ۲۹ اسفند ۱۳۲۹ و همچنین به طرح ۹ ماده ای نحوهٔ اجرای ملی کردن در کمیسیون نفت در پنجم اردیبهشت ۱۳۳۰ انجامید.
در جریان اختلافات شاه و محمد مصدق در سال ۱۳۳۲ و پس از کودتای ۲۸ مرداد، برادران قشقایی یعنی محمدناصر خان، ملک منصور خان، محمدحسین خان و خسرو خان به عنوان سران ایل قشقایی از مصدق حمایت کردند و ایل قشقایی تنها نیروی مسلحی بود که به حمایت از محمد مصدق تفنگ به دست گرفت. پس از سرنگونی دولت مصدق و استقرار دولت سپهبد زاهدی، املاک برادران قشقایی مصادره شد و آن ها مجبور به اقامت در اروپا شدند.
... [مشاهده متن کامل]
خسروخان، چهارمین پسر اسماعیل خان صولت الدوله ( ایلخان قشقایی ) و خدیجه بی بی، پس از محمدناصر خان، ملک منصور خان و محمد حسین خان بود. در دورهٔ حکومت رضاشاه و تلاش دولت مرکزی برای گسترش فرمانروایی و حذف عناصر پرنفوذ، پدرش اسماعیل خان که ایلخان و وکیل مجلس شورای ملی بود با دولت دچار اختلاف شد و به زندان افتاد و جان خود را در زندان از دست داد.
پس از شهریور ۱۳۲۰ خورشیدی، خسرو صولت قشقایی که در تهران و تحت نظر حکومت رضاشاه بود به میان ایل قشقایی در استان فارس بازگشت و تا سال ۱۳۳۲ برای یک دورهٔ ۱۲ ساله به عنوان سیاستمداری پرنفوذ در صحنهٔ سیاسی ایران و فارس فعالیت کرد.
خسروخان قشقایی در نبرد سمیرم که در اوایل تیر ۱۳۲۲ خورشیدی بین نیروهای بویراحمدی و قشقایی و قوای لشکر ۹ اصفهان رخ داد، رهبری نیروهای قشقایی را بر عهده داشت. نیروهای قشقایی در این نبرد با کمک ایل بویراحمدی توانستند پادگان سمیرم را تسخیر کنند که سرهنگ شقاقی در این نبرد کشته شد.
پس از این واقعه، دولت مرکزی با ایل قشقایی عهدنامه ای امضا کرد که به موجب یکی از بندهای آن، خسروخان توانست به صحنهٔ سیاسی ایران وارد شود. او در سال ۱۳۲۷ به نمایندگی از شهرستان فیروزآباد به مجلس شورای ملی رفت ( دوره پانزدهم ) و در دوره بعد نیز بر این کرسی نشست.
دوران نمایندگی خسرو خان با نهضت ملی شدن نفت همراه شد که خسرو خان به آن پیوست و از دکتر مصدق پشتیبانی کرد. در تیر ۱۳۲۹ که کمیسیون خاص نفت به ریاست دکتر مصدق تشکیل شد، خسرو خان یکی از اعضای آن و منشی کمیسیون بود. تلاشهای او و دیگر نمایندگان جبهه ملی ایران به تصویب قانون ملی شدن نفت در ۲۹ اسفند ۱۳۲۹ و همچنین به طرح ۹ ماده ای نحوهٔ اجرای ملی کردن در کمیسیون نفت در پنجم اردیبهشت ۱۳۳۰ انجامید.
در جریان اختلافات شاه و محمد مصدق در سال ۱۳۳۲ و پس از کودتای ۲۸ مرداد، برادران قشقایی یعنی محمدناصر خان، ملک منصور خان، محمدحسین خان و خسرو خان به عنوان سران ایل قشقایی از مصدق حمایت کردند و ایل قشقایی تنها نیروی مسلحی بود که به حمایت از محمد مصدق تفنگ به دست گرفت. پس از سرنگونی دولت مصدق و استقرار دولت سپهبد زاهدی، املاک برادران قشقایی مصادره شد و آن ها مجبور به اقامت در اروپا شدند.
