خسرو باقری نوع پرست ( زاده ۱۳۳۶ تهران ) استاد دانشگاه تهران است. زمینه های تخصص وی فلسفه آموزش و پرورش، فلسفه شناخت و روان و تربیت دینی است. خسرو باقری، استاد دانشگاه تهران، درجه دکتری در فلسفه تعلیم و تربیت را از دانشگاه نیو ساوت ولز استرالیا دریافت کرد. دوره کارشناسی را در دانشگاه علامه و ارشد را در دانشگاه تربیت مدرس به اتمام رساند و هم اکنون در دانشکده روانشناسی، علوم تربیتی و الهیات دانشگاه تهران مشغول تدریس است.
... [مشاهده متن کامل]
خسرو باقری در فلسفه روانشناسی به بررسی پیش فرض های مکتب های روانشناسی پرداخته است. او در نوشته های خود به بررسی پیش فرض های روانشناسی ژان پیاژه، روانکاوی زیگموند فروید، و روانشناسی سازه های شخصی جرج کلی پرداخته است. خسرو باقری در بررسی پیش فرض های فلسفی نظریه جرج کلی، ضرورت تلفیق مطابقت با واقع و صدق درونی را بررسی کرده، و بر اساس آن تلاقی بین سازه ها و واقعیت به عنوان نقطه بهینه که در آن سازه ها و واقعیت هم مرز هستند ممکن می شود. این رویکرد از آن جهت اهمیت دارد، که موجب ورود رئالیسم به پراگماتیسم در روانشناسی جرج کلی شده است، و سازه ها را نظام مند می کند.
عرشیا به امکان دخالت پیش فرض های دینی در فرایند شکل گیری علوم انسانی پرداخته است، که از این طریق تجربی بودن آن شاخه های علوم انسانی کاملاً حفظ می شوند، و از طرف دیگر ابطال نظریه ها، پیش فرض ها را از ابطال یا بررسی تجربی مصون می گذارد. این دیدگاه که رویکرد تأسیسی نامیده می شود در مقابل دیدگاه هایی قرار می گرید که باقری آن ها را تهذیبی، و دائرةالمعارفی می نامد.
وی از منتقدان نگرش سیاسی به علم غربی است و در این باره گفته است: دین داران – از جمله مسلمانان – موضع عقلانی خودشان را شفاف نمی کنند و در این موضع می روند که ما این طرف هستیم و شما آن طرف و مدام می خواهند دیوارها را محکم تر کنند. همین وضعی که در جامعهٔ ما وجود دارد. در صورتی که باید بتوانیم ساحت های مختلف را از یکدیگر تفکیک نماییم. یعنی باید بتوانیم سیاست غرب را از علم غرب جدا کنیم. هر چند این ها با هم نسبتی دارند اما یکی نیستند و یکی کردنشان خطاست، همان طور که تفکیک کاملشان هم خطاست. هر مشکلی که جامعهٔ ما به لحاظ سیاسی با غرب دارد به آن ادامه دهد اما اینکه چون غرب به لحاظ سیاسی متجاوز است، پس علمش هم، علم تجاوز است و به آن ها تجاوز می آموزد، خطاست. ما باید بتوانیم این تفکیک را انجام دهیم و با حوزهٔ فکری و علمی غرب وارد بحث و گفتگوی علمی شویم.
... [مشاهده متن کامل]
خسرو باقری در فلسفه روانشناسی به بررسی پیش فرض های مکتب های روانشناسی پرداخته است. او در نوشته های خود به بررسی پیش فرض های روانشناسی ژان پیاژه، روانکاوی زیگموند فروید، و روانشناسی سازه های شخصی جرج کلی پرداخته است. خسرو باقری در بررسی پیش فرض های فلسفی نظریه جرج کلی، ضرورت تلفیق مطابقت با واقع و صدق درونی را بررسی کرده، و بر اساس آن تلاقی بین سازه ها و واقعیت به عنوان نقطه بهینه که در آن سازه ها و واقعیت هم مرز هستند ممکن می شود. این رویکرد از آن جهت اهمیت دارد، که موجب ورود رئالیسم به پراگماتیسم در روانشناسی جرج کلی شده است، و سازه ها را نظام مند می کند.
عرشیا به امکان دخالت پیش فرض های دینی در فرایند شکل گیری علوم انسانی پرداخته است، که از این طریق تجربی بودن آن شاخه های علوم انسانی کاملاً حفظ می شوند، و از طرف دیگر ابطال نظریه ها، پیش فرض ها را از ابطال یا بررسی تجربی مصون می گذارد. این دیدگاه که رویکرد تأسیسی نامیده می شود در مقابل دیدگاه هایی قرار می گرید که باقری آن ها را تهذیبی، و دائرةالمعارفی می نامد.
وی از منتقدان نگرش سیاسی به علم غربی است و در این باره گفته است: دین داران – از جمله مسلمانان – موضع عقلانی خودشان را شفاف نمی کنند و در این موضع می روند که ما این طرف هستیم و شما آن طرف و مدام می خواهند دیوارها را محکم تر کنند. همین وضعی که در جامعهٔ ما وجود دارد. در صورتی که باید بتوانیم ساحت های مختلف را از یکدیگر تفکیک نماییم. یعنی باید بتوانیم سیاست غرب را از علم غرب جدا کنیم. هر چند این ها با هم نسبتی دارند اما یکی نیستند و یکی کردنشان خطاست، همان طور که تفکیک کاملشان هم خطاست. هر مشکلی که جامعهٔ ما به لحاظ سیاسی با غرب دارد به آن ادامه دهد اما اینکه چون غرب به لحاظ سیاسی متجاوز است، پس علمش هم، علم تجاوز است و به آن ها تجاوز می آموزد، خطاست. ما باید بتوانیم این تفکیک را انجام دهیم و با حوزهٔ فکری و علمی غرب وارد بحث و گفتگوی علمی شویم.
