خستگان

/xastegAn/

لغت نامه دهخدا

خستگان. [ خ َ ت َ / ت ِ ] ( اِ ) ج ِ خسته بمعنی درمانده. || مجروحان. آزردگان :
بگرد اندرون تیر چون ژاله بود
همه دشت از آن خستگان ناله بود.
فردوسی.
خاص نوالش نفس خستگان
پیک روانش قدم بستگان.
نظامی.
از درون خستگان اندیشه کن.
سعدی.

فرهنگ فارسی

جمع خسته بمعنی درمانده یا مجروحان

پیشنهاد کاربران

بپرس