خزینه خاصه

[ویکی فقه] خزینه خاصه، سازمانی برای اداره عایدات و هزینه های شخصی شاهان عثمانی. خزینه که قبلا جیبِ همایون نامیده می شد، پس از تنظیمات تحت نظم و ترتیبی مشخص در آمد.
پیشتر و به ویژه از قرن دوازدهم به بعد، برای نظام مند کردن عایدات و هزینه های شخصی پادشاهان و سامان بخشیدن به آن کوشش هایی صورت گرفته بود. در نیمه دوم این قرن با ایجاد تغییراتی در کارکرد ضربخانه عامره (ضرابخانه)، نظارت بر عایدات خزینه جیب همایون نیز از وظایف ضربخانه محسوب گردید، اما پس از اعلان تنظیمات در ۱۲۵۵/۱۸۳۹، نظام خزینه های متعدد لغو گردید و همه عایدات در یک خزینه گردآوری می شد. درنتیجه اداره تمام املاک و مزارع و معادن همایون و نیز عایدات حاصل از زمین های خاص و اقطاعات، به استثنای برخی مزارع سلطنتی، به خزینه مالیه واگذار گردید. در مقابل، از اول محرّم ۱۲۵۶ مقرر شد که در اول هر ماه ۵۰۰، ۱۲کیسه آقچه، به عنوان «تخصیصات سَنیّه»، برای هزینه های خاص پادشاه به ضربخانه عامره پرداخت شود. این ماهیانه ها و عایداتِ حاصل از مزارع سلطنتی، به مصارف اندرونی همایون، ضربخانه عامره، مطبخ عامره، مفروشات و تعمیرات دربار و قصرها، احداث بناهای جدید، سور همایون، ولادت همایون و عطایا و جز آن اختصاص داشت. در واقع خزینه جیب همایون، که پیش از تنظیمات در حکم پول توجیبی شاه بود، به صورت سازمانی درآمد که تمام عایدات شاه در آن جمع می شد و تمام هزینه های وی را اداره می کرد. دراساس فرمان سلطنتی در رجب ۱۲۶۳، نام خزینه جیب همایون به خزینه خاصه تغییر یافت. وزارت خزینه خاصه نیز در ۱۸ ربیع الاول ۱۲۶۶ تأسیس شد.
توسعه خزینه خاصه
در دوره سلطان عبدالمجید اول (حک: ۱۲۵۵ـ۱۲۷۷) وزارت خزینه خاصه متشکل از دوایر محاسبه، ممیزی بروات (سرگی محاسبه سی) و اسناد (تحریرات) بود، اما در دوره سلطنت عبدالعزیز (۱۲۷۷ـ۱۲۹۳) بر تعداد دوایر و ابواب جمعی آن ها افزوده شد. در تشکیلات جدید واحدهایی چون کارگاه تولید کلاه (فسخانه)، انبار هیزم، اصطبل عامره، انبار مطبخ، مدیریت مفروشات و اداره چِفْتلِک پدید آمد. خزینه خاصه در دوره سلطان عبدالحمید دوم (۱۲۹۳ـ۱۳۲۷) بیش از پیش توسعه یافت. در این دوره املاک همایون، که هم زمان با تنظیمات به خزینه مالیه انتقال یافته بود، بار دیگر به تشکیلات خزینه خاصه عودت داده شد. هیئت اداری عالی وزارت خزینه خاصه در این دوره متشکل بود از وزیر خزینه خاصه، مستشار، محاسبه چی و بازرس کل. دوایر مهم وزارت خاصه نیز عبارت بودند از: بخشهای دفتریِ تحریرات، محاسبه، قیودات، سجلّ احوال، اوراق، اداره وزنه، دایره مرکزیه و کمیسیون معاینه. برای اداره املاک همایون نیز اداراتی چون دفتر املاک همایون، دفتر اسناد املاک، شعبه جنگل، مرکز مهندسان (هندسه خانه) و اداره آبیاری (نهریه مرکزیه) ایجاد گردید.
تبدیل خزینه به مدیریت کل
پس از خلع عبدالحمید دوم، با انتقال بخش اعظم املاک شاهانه تحت نظارتِ خزینه خاصه به خزینه مالیه، خزینه خاصه به مدیریت کل تبدیل شد و واحدهایی هم که با ابواب جمعی و دوایرشان تحت نظارت خزینه خاصه بودند، محدود شدند. خزینه خاصه نیز پس از تنظیمات، بخش عمده ای از درآمد خود را به توسعه اقتصادی و به ویژه تأسیس کارخانه های متعدد، از جمله پارچه بافی و معادن آهن، اختصاص داد.با این که تخصیصات سنیّه از ماهانه ۵۰۰، ۱۲کیسه آقچه به ۰۰۰، ۲۰کیسه آقچه در ۱۲۷۲ افزایش یافت و همواره راه های دیگری نیز برای کسب درآمد بیشتر (مانند استفاده از درآمد گمرک های ازمیر و استانبول، عایدات عمومی ولایات و سنجق ها و تأمین هزینه خزینه خاصه وجود داشت، اما اسراف ها و زیاده خواهی های خاندان سلطنتی، توازن بودجه دولتی را عملا غیرممکن کرده بود. برخی اقدامات اصلاحی نیز تأثیر چندانی در بهبود اوضاع نابسامان اقتصادی دربار نداشت. برای نمونه سلطان مراد پنجم در ۱۲۹۳، در سومین روز جلوس خود، فرمان داد تا ۰۰۰، ۶۰کیسه از تخصیصات خزینه خاصه کاسته شود و عایدات حاصل از معادن زغال سنگ و برخی کارخانه های دیگر به خزینه مالیه انتقال یابد.
ایجاد مشکل برای خزینه
...