خریشیدن

لغت نامه دهخدا

خریشیدن. [ خ َ دَ ] ( مص ) پوست از اندام بناخن برگرفتن. ( یادداشت بخط مؤلف ). خراشیدن. ( آنندراج ). شکافتن. چاک دادن. ( ناظم الاطباء ) :
جهانا یافتی کامت کنون زین بیش مخریشم.
خسروانی.
|| محو کردن. || گزیدن. || برکندن. || تراشیدن. || چیدن. || گرفتن با دندان. ( ناظم الاطباء ). || خروشیدن. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
پیش آی کنون ای خردومند و سخن گوی
چون حجت لازم شود از حجت مخریش.
خسروی.

فرهنگ معین

(خَ دَ ) (مص م . ) خراشیدن .

فرهنگ عمید

خراش دادن، خراشیدن: جهان بر شبه داوود است و من چون اوریا گشتم / جهانا یافتی کامت کنون زاین بیش نخریشم (خسروانی: شاعران بی دیوان: ۱۱۸ ).

پیشنهاد کاربران

از روی تمسخر به دیگران خندیدن.
خریش. [ خ َ ] ( اِ ) خنده ریش. ( ناظم الاطباء ) . خنده خریش. ( یادداشت بخط مؤلف ) . خنده ای که از روی تمسخر و استهزاء و فسوس بود. (

بپرس