خرید لوئیزیانا ( فرانسوی: Vente de la Louisiane ; انگلیسی: Sale of Louisiana ) خرید سرزمین های لوئیزیانا توسط ایالات متحده از فرانسه در سال ۱۸۰۳ بود. ایالات متحده با پرداخت پانزده میلیون دلار، یا تقریباً هجده دلار به ازای هر مایل مربع، زمینی به مساحت ۲٬۱۴۰٬۰۰۰ کیلومتر مربع را خریداری کرد. اگرچه فرانسه فقط قسمت کوچکی از آن منطقه را کنترل می کرد، در بیشتر نقاط سرخپوستان آمریکایی سکونت داشتند؛ آنچه ایالات متحده خریداری کرد، در اصل حق شفعه[ الف] سرزمین های سرخ پوستان توسط معاهده یا تسخیر به قصد محروم کردن سایر قدرت های استعماری بود. هزینهٔ کل معاهدات بعدی و تسویه حساب های مالی در حدود ۲٫۶ میلیارد دلار تخمین زده شده است.
پادشاهی فرانسه از سال ۱۶۹۹ قلمرو لوئیزیانا را کنترل می کرد تا اینکه در ۱۷۶۲ به اسپانیا واگذار شد. در ۱۸۰۰، ناپلئون، اولین کنسول جمهوری فرانسه، به عنوان بخشی از یک پروژه گسترده تر برای برقراری استعمار فرانسه، مالکیت لوئیزیانا را دوباره بدست آورد. با این حال، عدم موفقیت فرانسه در سرکوب انقلاب هائیتی در سن دومانگ، همزمان با احتمال جنگ دوباره با انگلستان، ناپلئون را بر آن داشت تا به فکر فروش لوئیزیانا به ایالات متحده باشد. دستیابی به لوئیزیانا و کنترل بندر مهم رود می سی سی پی در نیواورلئان هدف بلند مدت توماس جفرسون بود. جفرسون، جیمز مونرو و رابرت لوینگستون را برای خرید نیواورلئان مأمور کرد. نمایندگان آمریکا در مذاکره با وزیر خزانه داری فرانسه، فرانسوا باربه - ماربوا بی درنگ با خرید لوئیزیانا توافق کردند. جفرسون و جیمز مدیسون، وزیر امور خارجه با غلبه بر مخالفت حزب فدرالیست، کنگره را متقاعد کردند که خرید لوئیزیانا را تصویب و تأمین مالی کند.
خرید لوئیزیانا حاکمیت ایالات متحده را تا آن سوی رودخانه می سی سی پی به دو برابر اندازه اسمی کشور گسترش داد. این خرید شامل زمین هایی از پانزده ایالت فعلی ایالات متحده و دو استان کانادا، از جمله کل آرکانزاس، میزوری، آیووا، اوکلاهما، کانزاس و نبراسکا؛ بخش های زیادی از داکوتای شمالی و داکوتای جنوبی؛ مناطقی از مونتانا، وایومینگ و کلرادو در شرق آبریز اقلیمی آمریکا؛ بخش مینه سوتا در غرب رودخانه می سی سی پی؛ بخش شمال شرقی نیومکزیکو؛ بخش های شمالی تگزاس؛ نیواورلئان و بخش های فعلی لوئیزیانا در غرب رودخانه می سی سی پی؛ و بخشهای کوچکی در داخل آلبرتا و ساسکاچوان بود. در زمان خرید، جمعیت غیر بومی لوئیزیانا حدود ۶۰٬۰۰۰ نفر بود که نیمی از آنها برده های آفریقایی بودند. [ ۱] مرزهای غربی بعداً در پیمان فلوریدا با اسپانیا حل و فصل شد و مرزهای شمالی نیز طی معاهده ۱۸۱۸ با بریتانیا تنظیم شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپادشاهی فرانسه از سال ۱۶۹۹ قلمرو لوئیزیانا را کنترل می کرد تا اینکه در ۱۷۶۲ به اسپانیا واگذار شد. در ۱۸۰۰، ناپلئون، اولین کنسول جمهوری فرانسه، به عنوان بخشی از یک پروژه گسترده تر برای برقراری استعمار فرانسه، مالکیت لوئیزیانا را دوباره بدست آورد. با این حال، عدم موفقیت فرانسه در سرکوب انقلاب هائیتی در سن دومانگ، همزمان با احتمال جنگ دوباره با انگلستان، ناپلئون را بر آن داشت تا به فکر فروش لوئیزیانا به ایالات متحده باشد. دستیابی به لوئیزیانا و کنترل بندر مهم رود می سی سی پی در نیواورلئان هدف بلند مدت توماس جفرسون بود. جفرسون، جیمز مونرو و رابرت لوینگستون را برای خرید نیواورلئان مأمور کرد. نمایندگان آمریکا در مذاکره با وزیر خزانه داری فرانسه، فرانسوا باربه - ماربوا بی درنگ با خرید لوئیزیانا توافق کردند. جفرسون و جیمز مدیسون، وزیر امور خارجه با غلبه بر مخالفت حزب فدرالیست، کنگره را متقاعد کردند که خرید لوئیزیانا را تصویب و تأمین مالی کند.
خرید لوئیزیانا حاکمیت ایالات متحده را تا آن سوی رودخانه می سی سی پی به دو برابر اندازه اسمی کشور گسترش داد. این خرید شامل زمین هایی از پانزده ایالت فعلی ایالات متحده و دو استان کانادا، از جمله کل آرکانزاس، میزوری، آیووا، اوکلاهما، کانزاس و نبراسکا؛ بخش های زیادی از داکوتای شمالی و داکوتای جنوبی؛ مناطقی از مونتانا، وایومینگ و کلرادو در شرق آبریز اقلیمی آمریکا؛ بخش مینه سوتا در غرب رودخانه می سی سی پی؛ بخش شمال شرقی نیومکزیکو؛ بخش های شمالی تگزاس؛ نیواورلئان و بخش های فعلی لوئیزیانا در غرب رودخانه می سی سی پی؛ و بخشهای کوچکی در داخل آلبرتا و ساسکاچوان بود. در زمان خرید، جمعیت غیر بومی لوئیزیانا حدود ۶۰٬۰۰۰ نفر بود که نیمی از آنها برده های آفریقایی بودند. [ ۱] مرزهای غربی بعداً در پیمان فلوریدا با اسپانیا حل و فصل شد و مرزهای شمالی نیز طی معاهده ۱۸۱۸ با بریتانیا تنظیم شد.
wiki: خرید لوئیزیانا
