خرگوش بی دم آمریکایی. خرگوش بی دم آمریکایی ( نام علمی: Ochotona princeps ) ، گونه ای روز فعال از خرگوش های بی دم است که در کوهستان های غربی آمریکای شمالی یافت می شود.
خرگوش بی دم آمریکایی که در سدهٔ نوزدهم آنرا «خرگوش کوچولوی رئیس» ( به انگلیسی: Little Chief Hare ) می نامیدند بدنی کوچک و تخم مرغی شکل دارد که خزی قهوه ای رنگ سرتاسر آن را پوشانده است. گوش هایشان بزرگ و گرد و دمشان ناپیداست. خرگوش بی دم آمریکایی بدنی به طول ۱۶۲ تا ۲۱۶ میلی متر داشته و اندازهٔ پاهای عقبش ۲۵ تا ۳۵ میلی متر است. همچنین وزن این جانوران معمولاً به ۱۷۰ گرم می رسد.
خرگوش بی دم آمریکایی در بخش های کوهستانی غرب آمریکای شمالی، از نواحی مرکزی بریتیش کلمبیا در کانادا تا ایالات اورگان، واشینگتن، آیداهو، مونتانا، وایومینگ، کلرادو، یوتا، نوادا، کالیفرنیا و نیو مکزیکو در ایالات متحده آمریکا پراکنده است.
این جانوران معمولاً در نواحی سنگی نزدیک یا بالاتر از خط جنگلی زندگی می کنند. خرگوش های بی دم مناطق شمالی که تحمل دمای بالا را در طول روز ندارند، در مناطق نزدیک به سطح دریا می زیند اما خرگوش های بی دم مناطق جنوبی را نمی توان در ارتفاعی کمتر از ۲۵۰۰ متر مشاهده نمود. خرگوش های بی دم در شکاف میان صخره ها لانه می کنند و باوجودی که زندگیشان گروهی است، اما هر خرگوش بی دم آمریکایی قلمرو خودش را دارد و از آن در برابر بقیه دفاع می کند.
خرگوش بی دم آمریکایی روزفعال است و بیشتر طول روز را به جستجوی خوراک و محافظت از قلمروی خود می پردازد و در عین حال مراقب است که شکار شکارچیانی همچون عقاب، شاهین، کایوت، روباه و راسو نگردد.
خرگوش های بی دم آمریکایی جانورانی صدادارند و می توانند از طریق آواها و نداهای مختلف بایکدیگر در ارتباط باشند. هتگامی که خطری را احساس کنند با ندایی یکدیگر را آگاه می سازند و به هنگام جفت گیری ( تنها جانور نر ) و در پاییز ( هر دو جانور نر و ماده ) به تولید اصوات آهنگین می پردازند.
خرگوش بی دم آمریکایی گیاه خوار است و از انواع مختلفی از گیاهان سبز شامل انواع علف ها، زنبق زرد، خار و نوعی کاهوی کوهی تغذیه می کند. این جانور هنگامی که غذایی را می یابد، تنها بخشی از آن را خورده و بقیه اش را کپه کرده و برای فصل زمستان انبار می کند. خرگوش بی دم برای محافظت از این کپهٔ آذوقه در برابر تغییرات جوی آن را مرتب جابجا می کند و پس از اینکه کامل خشک شد آن را به درون لانه اش می برد. اما شب هنگام چهره او تغییر کرده و از مغز پرندگان یخ زده تغذیه می کند خرگوش بی دم آمریکایی در طول فصل تابستان از علف های کوتاه واقع در ارتفاعات و اندوختهٔ غذاییش در زمستان تغذیه می کند اما اگر ذخیرهٔ غذایی او ناکافی باشد به دنبال گلسنگ گشته و از آنها تغذیه می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفخرگوش بی دم آمریکایی که در سدهٔ نوزدهم آنرا «خرگوش کوچولوی رئیس» ( به انگلیسی: Little Chief Hare ) می نامیدند بدنی کوچک و تخم مرغی شکل دارد که خزی قهوه ای رنگ سرتاسر آن را پوشانده است. گوش هایشان بزرگ و گرد و دمشان ناپیداست. خرگوش بی دم آمریکایی بدنی به طول ۱۶۲ تا ۲۱۶ میلی متر داشته و اندازهٔ پاهای عقبش ۲۵ تا ۳۵ میلی متر است. همچنین وزن این جانوران معمولاً به ۱۷۰ گرم می رسد.
خرگوش بی دم آمریکایی در بخش های کوهستانی غرب آمریکای شمالی، از نواحی مرکزی بریتیش کلمبیا در کانادا تا ایالات اورگان، واشینگتن، آیداهو، مونتانا، وایومینگ، کلرادو، یوتا، نوادا، کالیفرنیا و نیو مکزیکو در ایالات متحده آمریکا پراکنده است.
این جانوران معمولاً در نواحی سنگی نزدیک یا بالاتر از خط جنگلی زندگی می کنند. خرگوش های بی دم مناطق شمالی که تحمل دمای بالا را در طول روز ندارند، در مناطق نزدیک به سطح دریا می زیند اما خرگوش های بی دم مناطق جنوبی را نمی توان در ارتفاعی کمتر از ۲۵۰۰ متر مشاهده نمود. خرگوش های بی دم در شکاف میان صخره ها لانه می کنند و باوجودی که زندگیشان گروهی است، اما هر خرگوش بی دم آمریکایی قلمرو خودش را دارد و از آن در برابر بقیه دفاع می کند.
خرگوش بی دم آمریکایی روزفعال است و بیشتر طول روز را به جستجوی خوراک و محافظت از قلمروی خود می پردازد و در عین حال مراقب است که شکار شکارچیانی همچون عقاب، شاهین، کایوت، روباه و راسو نگردد.
خرگوش های بی دم آمریکایی جانورانی صدادارند و می توانند از طریق آواها و نداهای مختلف بایکدیگر در ارتباط باشند. هتگامی که خطری را احساس کنند با ندایی یکدیگر را آگاه می سازند و به هنگام جفت گیری ( تنها جانور نر ) و در پاییز ( هر دو جانور نر و ماده ) به تولید اصوات آهنگین می پردازند.
خرگوش بی دم آمریکایی گیاه خوار است و از انواع مختلفی از گیاهان سبز شامل انواع علف ها، زنبق زرد، خار و نوعی کاهوی کوهی تغذیه می کند. این جانور هنگامی که غذایی را می یابد، تنها بخشی از آن را خورده و بقیه اش را کپه کرده و برای فصل زمستان انبار می کند. خرگوش بی دم برای محافظت از این کپهٔ آذوقه در برابر تغییرات جوی آن را مرتب جابجا می کند و پس از اینکه کامل خشک شد آن را به درون لانه اش می برد. اما شب هنگام چهره او تغییر کرده و از مغز پرندگان یخ زده تغذیه می کند خرگوش بی دم آمریکایی در طول فصل تابستان از علف های کوتاه واقع در ارتفاعات و اندوختهٔ غذاییش در زمستان تغذیه می کند اما اگر ذخیرهٔ غذایی او ناکافی باشد به دنبال گلسنگ گشته و از آنها تغذیه می کند.
wiki: خرگوش بی دم آمریکایی