خرگاه نشین

لغت نامه دهخدا

خرگاه نشین. [ خ َ ن ِ ] ( نف مرکب ) آنکه در خرگاه نشیند. کنایه از رئیس و سرور قوم :
خرگاه نشین بت پریروی
همچون پریان پرید از آن کوی.
نظامی.
ای پیشرو سپاه صحرا
خرگاه نشین کوه خضرا.
نظامی.

فرهنگ فارسی

آنکه در خرگاه نشیند کنایه از رئیس و سرور قوم باشد .

پیشنهاد کاربران

بپرس