خروج شیصبانی

[ویکی فقه] خروج مردی به نام شیصبانی از دشمنان امام مهدی (علیه السّلام) از نشانه های ظهور می باشد.
شیصبان در لغت، نامی از نام های ابلیس است. پس از آن که قدرت در دست زمینه سازان خراسانی و طرفداران آنان قرار می گیرد، شیصبانی در عراق خروج می کند.
اصطلاح شناسی
مراد از شیصبانی در روایات اهل بیت (علیهم السّلام)، مردی از بنی عباس یا مردی دشمن اهل بیت (علیهم السّلام ) است؛ زیرا پیشوایان معصوم (علیهم السّلام) از بنی عباس به بنی شیصبان تعبیر می کردند و آن، نام مردی بدکردار یا گمنام است و آن بزرگواران، دشمن خود را به طور کنایه با این کلمه نام برده اند. از جابر جعفی نقل شده است: از ابو جعفر امام باقر (علیه السّلام) دربارۀ سفیانی پرسید، حضرت فرمود: سفیانی خروج نمی کند؛ مگر آن که پیش از او شیصبانی در سرزمین کوفان خروج کند. او همچون جوشیدن آب از زمین می جوشد و فرستادگان شما را به قتل می رساند. بعد از آن، در انتظار خروج سفیانی و ظهور قائم باشید. «و انی لکم بالسفیانی حتی یخرج قبله الشیصبانی یخرج من ارض کوفان ینبع کما ینبع الماء فیقتل و فدکم فتوقعوا بعد ذلک السفیانی و خروج القائم عجل الله تعالی فرجه الشریف»