خرم مازندرانی. [ خ ُرْ رَ م ِ زَ دَ ] ( اِخ ) اسمش حسین ، اصلش خراسانی ، موطنش ساری ، شغلش عطاری ، مشربش تصوف ، مذهبش تعشق ، طرزش کسب اخلاق ، صفتش حسن اوصاف ، اشعارش عاشقانه بود. از اوست :
دانم که به تنگ آمدی از درد دل من
اما چه کنم غیر توام دادرسی نیست.
آن دل که بحال من بسوزد
غیراز دل داغدار من نیست.( مجمعالفصحاء ج 2 ص 111 ).