خُرلوگین چویبالسان ( مغولی: Хорлоогийн Чойбалсан؛ ۸ فوریه ۱۸۹۵–۲۶ ژانویه ۱۹۵۲ ) رهبر کمونیست جمهوری خلق مغولستان و مارشال ( فرمانده کل ) نیروهای مسلح مغولستان از دهه ۱۹۳۰ تا زمان مرگش بود. این اولین و آخرین بار در تاریخ مدرن مغولستان بود که یک فرد به تنهایی قدرت سیاسی کامل را جمع آوری کرد. چویبالسان که اغلب به عنوان «استالین مغولستان» شناخته می شود، بر پاکسازی های خشونت آمیز به دستور شوروی در اواخر دهه ۱۹۳۰ نظارت داشت که منجر به کشته شدن ۳۰۰۰۰ تا ۳۵۰۰۰ مغولی شد. بیشتر قربانیان روحانیون بودایی، روشنفکران، ناراضیان سیاسی، قومیان بوریات و قزاق و دیگر «دشمنان انقلاب» بودند. آزار و شکنجه شدید او علیه بوداییان مغولستان باعث انقراض تقریباً کامل آنها در این کشور شد. اگرچه وفاداری چویبالسان به ژوزف استالین به حفظ استقلال نوپای کشورش در سال های اولیه جمهوری خلق مغولستان ( MPR ) کمک کرد، اما مغولستان را نیز از نزدیک به اتحاد جماهیر شوروی متصل کرد. در طول حکومت او، روابط اقتصادی، سیاسی و نظامی مغولستان با اتحاد جماهیر شوروی عمیق تر شد، زیرساخت ها و نرخ باسوادی بهبود یافت و به رسمیت شناختن استقلال مغولستان به ویژه پس از جنگ جهانی دوم گسترش یافت.
... [مشاهده متن کامل]
چویبالسان در ۸ فوریه ۱۸۹۵ در آچیت بیسیین، نزدیک چویبالسان کنونی، استان دورنود به دنیا آمد. او کوچک ترین فرزند از چهار فرزند گله دار مجرد فقیر به نام خورلو بود. پدرش احتمالاً یک مغول داگور از مغولستان داخلی به نام جامسو بود، اما چویبالسان ادعا کرد که از هویت او بی اطلاع است. او که در بدو تولد دوگار نام داشت، در ۱۳ سالگی پس از ورود به صومعه بودایی محلی سن بیسین خوری، نام مذهبی چویبالسان را به خود گرفت و در آنجا آموزش دید تا یک راهب لامائیست باشد. پنج سال بعد او با یک تازه کار دیگر به نام خوری ( همچنین به عنوان اورگا شناخته می شود ) به اولان باتور امروزی فرار کرد و در آنجا کارهای عجیب و غریب انجام داد. تا حدی که برای جلوگیری از بازگرداندن او به صومعه، یک معلم دلسوز بوریات به نام نیکولای دانچینوف از او خواست تا در مدرسه مترجمان روسی - مغولی کنسولگری روسیه ثبت نام کند. یک سال بعد او با هزینه عمومی برای تحصیل در یک سالن ورزشی در ایرکوتسک، روسیه از ۱۹۱۴–۱۹۱۷ فرستاده شد.
پس از انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ روسیه، دولت بوگد خان، چویبالسان و دیگر دانشجویان مغولی در روسیه را به خوره فراخواند. چویبالسان که در معرض بلشویسم بود در حالی که در میان جمعیت دانشجویی رادیکال شده ایرکوتسک زندگی می کرد، به گروه انقلابی کنسولی هیل یا کنسولین دنژ ( Консулын дэнж ) که به شدت تحت تأثیر فلسفه بلشویستی قرار گرفت و برای مقاومت در برابر اشغال چینی ها از مغولستان بیرونی که پس از ۱۹۱۹ تأسیس شد پیوست. این گروه همچنین شامل دامبین چاگدارجاو و دریزاوین لوسول بود. داگسومین بودو، رهبر این گروه، معلم سابق و مربی چویبالسان در مدرسه روسی - مغولی برای مترجمان بود. چویبالسان با زبان روسی مفید خود به عنوان مترجم گروه با مخاطبین در کنسولگری روسیه خدمت می کرد. این تماس ها بعداً کنسولین دنژ را تشویق کرد تا با گروه مقاومت ملی گرایانه تر «Züün Khüree» ( خوریه شرقی ) بپیوندد که سولین دانزان، دانسرابیلگیین دوگسوم و دامدین سوخباتور را از جمله اعضای آن می شمرد. در ۲۵ ژوئن ۱۹۲۰، نهاد جدید نام حزب مردم مغولستان ( MPP ) را برگزید. در سال ۱۹۲۴ این حزب پس از مرگ بوگد خان و اعلام رسمی جمهوری خلق مغولستان ( MPR ) نام خود را به حزب انقلابی خلق مغولستان یا MPRP تغییر داد.
... [مشاهده متن کامل]
چویبالسان در ۸ فوریه ۱۸۹۵ در آچیت بیسیین، نزدیک چویبالسان کنونی، استان دورنود به دنیا آمد. او کوچک ترین فرزند از چهار فرزند گله دار مجرد فقیر به نام خورلو بود. پدرش احتمالاً یک مغول داگور از مغولستان داخلی به نام جامسو بود، اما چویبالسان ادعا کرد که از هویت او بی اطلاع است. او که در بدو تولد دوگار نام داشت، در ۱۳ سالگی پس از ورود به صومعه بودایی محلی سن بیسین خوری، نام مذهبی چویبالسان را به خود گرفت و در آنجا آموزش دید تا یک راهب لامائیست باشد. پنج سال بعد او با یک تازه کار دیگر به نام خوری ( همچنین به عنوان اورگا شناخته می شود ) به اولان باتور امروزی فرار کرد و در آنجا کارهای عجیب و غریب انجام داد. تا حدی که برای جلوگیری از بازگرداندن او به صومعه، یک معلم دلسوز بوریات به نام نیکولای دانچینوف از او خواست تا در مدرسه مترجمان روسی - مغولی کنسولگری روسیه ثبت نام کند. یک سال بعد او با هزینه عمومی برای تحصیل در یک سالن ورزشی در ایرکوتسک، روسیه از ۱۹۱۴–۱۹۱۷ فرستاده شد.
پس از انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ روسیه، دولت بوگد خان، چویبالسان و دیگر دانشجویان مغولی در روسیه را به خوره فراخواند. چویبالسان که در معرض بلشویسم بود در حالی که در میان جمعیت دانشجویی رادیکال شده ایرکوتسک زندگی می کرد، به گروه انقلابی کنسولی هیل یا کنسولین دنژ ( Консулын дэнж ) که به شدت تحت تأثیر فلسفه بلشویستی قرار گرفت و برای مقاومت در برابر اشغال چینی ها از مغولستان بیرونی که پس از ۱۹۱۹ تأسیس شد پیوست. این گروه همچنین شامل دامبین چاگدارجاو و دریزاوین لوسول بود. داگسومین بودو، رهبر این گروه، معلم سابق و مربی چویبالسان در مدرسه روسی - مغولی برای مترجمان بود. چویبالسان با زبان روسی مفید خود به عنوان مترجم گروه با مخاطبین در کنسولگری روسیه خدمت می کرد. این تماس ها بعداً کنسولین دنژ را تشویق کرد تا با گروه مقاومت ملی گرایانه تر «Züün Khüree» ( خوریه شرقی ) بپیوندد که سولین دانزان، دانسرابیلگیین دوگسوم و دامدین سوخباتور را از جمله اعضای آن می شمرد. در ۲۵ ژوئن ۱۹۲۰، نهاد جدید نام حزب مردم مغولستان ( MPP ) را برگزید. در سال ۱۹۲۴ این حزب پس از مرگ بوگد خان و اعلام رسمی جمهوری خلق مغولستان ( MPR ) نام خود را به حزب انقلابی خلق مغولستان یا MPRP تغییر داد.
