لغت نامه دهخدا
خرستان. [ خ ُ رِ ] ( اِ ) گنجه. قفسه ای که در آن ظروف و امثال آن می نهند. بوفه ( در نزد فرنگان ). خرستانه. ( از دزی ج 1ص 362 ): فخافت منه المراءة ان یراه عندها... فادخلته الی خرستان عندها و خبته... ثم انها فتحت الخرستان علی الغلام و قالت اخرج. ( سندبادنامه عربی ص 358 ).
خرستان. [ خ ُ رِ ] ( اِ ) خرماستان. نخلستان. ( ناظم الاطباء ) ( از فرهنگ شعوری ج 1 ص 399 ). 