خردک منش

لغت نامه دهخدا

خردک منش. [ خ ُ دَ م َ ن ِ ]( ص مرکب ) صاحب تجربه. باتجربه. صاحب رای :
بپرسیدش از راد و خردک منش
ز نیکی کنش مردم و بدکنش.

فردوسی.

|| ظاهراً بمعنی انسان شکسته نفس نیز می آید.

صاحب تجربه با تجربه

خردک منش ؛ تنگ نظر. اندک بین. لئیم. خسیس. پست. فرومایه. زُفت :
بپرسیدش از راد و خردک منش
ز نیکی کنش مردم و بدکنش.
فردوسی.