خرتوت

لغت نامه دهخدا

خرتوت. [ خ َ ] ( اِ مرکب ) توت بزرگ زبون بیمزه. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ) ( انجمن آرای ناصری ). توت دانه دار کم شیرینی. توت از جنس بد و دانه دار. توت نر. توت نرک. ( یادداشت بخط مؤلف ) :
کمال قدرت او را بچشم عبرت بین
بیاوردشکر از نی ، بریشم از خرتوت.
عبدالقادر نائینی ( از انجمن آرای ناصری ).
|| توت شامی. ( مفاتیح ). توت ترش. فرصاد. ( مهذب الاسماء ). مؤلف آنرا شاه توت تشخیص داده اند. در فلاحت نامه چنین آمده است : و توتی دیگر سیاه که آنرا خرتوت گویند و بعضی توت شرابی یعنی جهت شراب پختن شاید و بعضی توت شامی و آن ترش طعم بود و چون دست یا جامه ای از خرتوت رنگین شود هیچ نوع بصابون وغیره رنگ آن نرود مگر بخرتوت خام بشویند برود : و آلو و ریواج و خرتوت و مانند این دهند. ( ذخیره خوارزمشاهی ). و توت ترش که او را خرتوت گویند صفرا بنشاند و معده را به از توت شیرین باشد و طبع را نرم کند. ( ذخیره خوارزمشاهی ). و آب آلوی ترش و آب خرتوت که هنوز ترش باشد. ( ذخیره خوارزمشاهی ).

فرهنگ فارسی

توت بزرگ زبون بیمزه توت دانه دار کم شیرینی .

دانشنامه عمومی

خرتوت، روستایی در دهستان شیرین سو بخش شیرین سو شهرستان مانه در استان خراسان شمالی ایران است. این روستا، مرکز بخش شیرین سو است. [ ۱]
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۷۰۳ نفر ( ۱۶۴ خانوار ) بوده است. [ ۲]
عکس خرتوت
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس