ز بس که کآورد درد چشمش به افغان
گلوی خراشیده ز افغان نماید.
خاقانی.
چو شه دید کز سنگ پولادسای خراشیده می شد سم چارپای.
نظامی.
جلفه ؛ پاره خراشیده از پوست. ( منتهی الارب ).- روی خراشیده ؛صورت خراش برداشته :
بیامد چو سودابه را دید روی
خراشیده و کاخ پرگفتگوی
ز هر کس بپرسید و شد تنگدل
ندانست کردار آن سنگدل.
فردوسی.
ز بس خون که هر جای پاشیده بودزمین همچو روی خراشیده بود.
اسدی ( گرشاسب نامه ).
هر اشک روان ، روان گردد و هر روی خراشیده. ( ترجمه تاریخ یمینی ).
