خراخر. [ خ َ خ َ ] ( اِ صوت ) صدا و آوازی را گویند که از گلوی مردم خفته و آن کس را که گلو فشرده باشند برآید. ( از برهان قاطع ) ( از غیاث اللغات )( از ناظم الاطباء ) ( از انجمن آرای ناصری ). خِرخِر.
فرهنگ فارسی
( اسم ) آوازی که از گلوی شخص خفته یا کسی که گلویش را فشرده باشند بر آید .
