خرابی بتن ممکن است توسّط علل گوناگونی ایجاد شود. بتن ممکن است در اثر آتش، انبساط سنگدانه ها، تأثیرات آب دریا، خوردگی باکتریال، شسته شدن کلسیم، آسیب های فیزیکی و آسیب های شیمیایی ( کربوناسیون، کلریدها، سولفات ها و جریان آب مقطّر ) آسیب ببیند. آسیب دیدگی های فوق خود می توانند مسبّب تشدید در معرض بودن بتن برای خرابی های جدید باشند.
انواع مختلفی از سنگدانه ها دستخوش واکنش هایی شیمیایی قرار می گیرند که منجر به پدیدهٔ انبساط مخرّب می شود. در این بین بیشترین شیوع متعلّق به سنگدانه های حاوی سیلیس فعّال است، که می تواند با قلیای موجود در بتن ( K2O و Na2O که عمدتاً از سیمان هستند ) واکنش دهند ( در حضور آب ) . از فعّال ترین کانی های موجود در سنگدانه ها می توان به اُپال، سنگ یمانی، چخماق و کوارتز تیره اشاره کرد. پس از انجام واکنش قلیایی - سیلیسی ( ASR ) ، ژلی منبسط شونده شکل گرفته و ترک های گسترده و خرابی در عناصر سازه ای ایجاد می شود. در سطح روسازی های بتنی، ASR می تواند موجب بیرون پریدگی، به معنای خروج مخروط های کوچک ( تا ۳ سانتیمتر ( ۱ اینچ ) در محدودهٔ قطر ) مطابق با قرارگیری سنگدانه ها شود.
هنگامی که برخی سنگدانه های حاوی دولومیت مورد استفاده قرار می گیرند، یک واکنش دیدولومیزیشن رخ می دهد، به این ترتیب که ترکیب کربنات منیزیم با یون های هیدروکسیل واکنش داده و هیدروکسید منیزم و یون کربنات تولید می کند. انبساط حاصله ممکن است موجب خرابی ماده شود. بخش به مراتب کمتری از بیرون پریدگی های روسازی نیز به دلیل وجود پیریت، که سولفید آهنی است که موجب بروز انبساط با تشکیل دادن اکسید آهن و اترینگایت می شود، هستند.
واکنش ها و بازکریستالیزه شدن های دیگری نیز از قبیل هیدراسیون کانی های رسی در برخی از سنگدانه ها می تواند منجر به انبساط مخرّب شود.
گسترش محصولات خوردگی ( اکسیدهای آهن ) میل گردهای فولاد کربنی سازه های مسلّح ممکن است تنش های مکانیکی ایجاد نماید که می تواند منجر به پیدایش ترک ها و گسیختگی سازهٔ بتنی شود. اگر میل گردها به صورتی بد جاگذاری شوند و نزدیک به سطح بتن، در تماس با هوا، قرار داشته باشند، پوسته شدن به راحتی رخ می دهد؛ به این معنا که قسمت های تختی از بتن توسّط خوردگی میل گردها جدا شده و ممکن است بیفتند.
کربن دی اکسید موجود در هوا می تواند کلسیم هیدروکسید موجود در بتن واکنش داده و کلسیم کربنات تولید کند. این فرایند کربناسیون نامیده می شود، که در اصل عکس فرایند شیمیایی کلسیناسیون آهک است که در کورهٔ سیمان رخ می دهد. کربوناسیون بتن فرایندی کند و ادامه دار از سطح خارجی به سمت درون است، امّا با افزایش عمق نفوذ کندتر می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفانواع مختلفی از سنگدانه ها دستخوش واکنش هایی شیمیایی قرار می گیرند که منجر به پدیدهٔ انبساط مخرّب می شود. در این بین بیشترین شیوع متعلّق به سنگدانه های حاوی سیلیس فعّال است، که می تواند با قلیای موجود در بتن ( K2O و Na2O که عمدتاً از سیمان هستند ) واکنش دهند ( در حضور آب ) . از فعّال ترین کانی های موجود در سنگدانه ها می توان به اُپال، سنگ یمانی، چخماق و کوارتز تیره اشاره کرد. پس از انجام واکنش قلیایی - سیلیسی ( ASR ) ، ژلی منبسط شونده شکل گرفته و ترک های گسترده و خرابی در عناصر سازه ای ایجاد می شود. در سطح روسازی های بتنی، ASR می تواند موجب بیرون پریدگی، به معنای خروج مخروط های کوچک ( تا ۳ سانتیمتر ( ۱ اینچ ) در محدودهٔ قطر ) مطابق با قرارگیری سنگدانه ها شود.
هنگامی که برخی سنگدانه های حاوی دولومیت مورد استفاده قرار می گیرند، یک واکنش دیدولومیزیشن رخ می دهد، به این ترتیب که ترکیب کربنات منیزیم با یون های هیدروکسیل واکنش داده و هیدروکسید منیزم و یون کربنات تولید می کند. انبساط حاصله ممکن است موجب خرابی ماده شود. بخش به مراتب کمتری از بیرون پریدگی های روسازی نیز به دلیل وجود پیریت، که سولفید آهنی است که موجب بروز انبساط با تشکیل دادن اکسید آهن و اترینگایت می شود، هستند.
واکنش ها و بازکریستالیزه شدن های دیگری نیز از قبیل هیدراسیون کانی های رسی در برخی از سنگدانه ها می تواند منجر به انبساط مخرّب شود.
گسترش محصولات خوردگی ( اکسیدهای آهن ) میل گردهای فولاد کربنی سازه های مسلّح ممکن است تنش های مکانیکی ایجاد نماید که می تواند منجر به پیدایش ترک ها و گسیختگی سازهٔ بتنی شود. اگر میل گردها به صورتی بد جاگذاری شوند و نزدیک به سطح بتن، در تماس با هوا، قرار داشته باشند، پوسته شدن به راحتی رخ می دهد؛ به این معنا که قسمت های تختی از بتن توسّط خوردگی میل گردها جدا شده و ممکن است بیفتند.
کربن دی اکسید موجود در هوا می تواند کلسیم هیدروکسید موجود در بتن واکنش داده و کلسیم کربنات تولید کند. این فرایند کربناسیون نامیده می شود، که در اصل عکس فرایند شیمیایی کلسیناسیون آهک است که در کورهٔ سیمان رخ می دهد. کربوناسیون بتن فرایندی کند و ادامه دار از سطح خارجی به سمت درون است، امّا با افزایش عمق نفوذ کندتر می شود.
wiki: خرابی بتن