خراب دل

لغت نامه دهخدا

خراب دل. [ خ َ دِ] ( ص مرکب ) سیه روزگار. آدم پریشانحال :
او ز من خراب دل کرد چو گنج بی نهان
من که خرابه اندرم میوه جان من کجا.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

سیه روزگار آدم پریشان حال

پیشنهاد کاربران

بپرس