خراب خانه. [ خ َ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) خانه ٔخراب. کنایه از محل سکونت بی ارزش است : شبی از شبهای زمستان پر باران در خراب خانه خالی مست و هشیاران نشسته بودم و خاطر بخویشتن مشغول در سرای بهم کرده از خروج و دخول. ( از ترجمه محاسن اصفهان ).
