خر کوهی. [ خ َ رِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) نوعی از چارپایان کوهی است چون «آهو» و بزکوهی و «کل » که شکار کرده میشود. عیر. ( دهار ) : و ایشان را جلبه بود چونانک خران کوهی. ( تفسیر ابوالفتوح ج 1 ص 781 ). از میان مکه و مدینه می رفتند خر کوهی پیش آمد.( تفسیر ابوالفتوح ج 2 ص 221 ). و اگر گاو کوهی یا خرکوهی بصید بگیرد... ( تفسیر ابوالفتوح ج 2 ص 223 ).
