( خذاویة ) خذاویة. [ خ ُ ی َ ] ( ع ص ) نسبت است مر گوش را. اذن خذاویة؛ گوش سبک و سست شنوا. ( ازمنتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ).
