خذاء. [ خ َ ] ( ع حامص ) فروتنی نمودن و منقاد کسی شدن. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از متن اللغة ). مصادر دیگر آن : خذه. خذوء.خذاء. [ خ َ ] ( ع اِمص ) سبکی و سستی شنوایی. ( از منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از اقرب الموارد ).
