خدف
لغت نامه دهخدا
خدف. [ خ َ ] ( ع مص ) بناز زیستن. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از قاموس ) ( از تاج العروس ). || برف باریدن آسمان. || بریدن جامه. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || اختلاس کردن. ربودن. ( از اقرب الموارد ) ( از تاج العروس ) ( از متن اللغة ).
خدف. [ خ ِ دَ ] ( ع اِ ) دریدگیهای پیراهن. ( از منتهی الارب ). پارگی های پیراهن قبل از آنکه بهم وصل و دوخته شود. ( از اقرب الموارد ). ج ، خِدَفَه.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید