خدای من، کمکم کن تا از این عشق مرگبار زنده بمانم، ( روسی: Го́споди! Помоги́ мне вы́жить среди́ э́той сме́ртной любви́، آلمانی: Mein Gott, hilf mir, diese tödliche Liebe zu überleben ) که برخی اوقات به نام بوسهٔ برادرانه ( به آلمانی: Bruderkuss ) نیز شناخته می شود یک گرافیتی از دیمیتری وروبیل است که بر سمت شرقی دیوار برلین نقش بسته بود. این گرافیتی در سال ۱۹۹۰ میلادی نقاشی شده که یکی از بهترین آثار گرافیتی دیواری شهر برلین می باشد. این نگاره بوسهٔ سوسیالیستی برادرانهٔ لئونید برژنف و اریش هونکر را به تصویر می کشد. این نگاره در اصل یک بازتولید از یک تصویر گرفته شده در سال ۱۹۷۹ در سی امین سالگرد بنیان گذاری آلمان شرقی می باشد.
عکس شناخته شدهٔ که صحنهٔ مشهور به آغوش کشیدن را به تصویر می کشد توسط ریگیس بوسو در آلمان شرقی به تاریخ هفتم اکتبر ۱۹۷۹ گرفته شده است. [ ۱] این تصویر به طور گسترده ای بازنشر شد. [ ۲] برژنف در برای بازدید آلمان شرقی و شرکت در جشن سالگرد بنیان گذاری این کشور بعنوان یک ملت کمونیست حضور یافته بود. [ ۳] در پنجم اکتبر، آلمان شرقی و اتحاد جماهیر شوروی یک توافقنامهٔ ده ساله در مورد حمایت دوجانبه میان دو کشور امضا کردند که به واسطهٔ آن آلمان شرقی وظیفهٔ تأمین مشکلات مکانیکی و تجهیزات شیمیایی کشتی های شوروی بر عهده گرفت و قرار بر آن شد تا شوروی در ازای این حمایت به آلمان شرقی سوخت و تجهیزات هسته ای اعطا کند. [ ۴] در حال حاضر، حقوق این تصاویر برای شرکت کوربیس محفوظ است. [ ۱]
وروبیل این نقاشی در سال ۱۹۹۰ میلادی در سمت شرقی دیوار برلین کشید، تا پیش سقوط دیوار برلین در سال ۱۹۸۹، گرافیتی بیشتر در سمت غربی دیوار برلین رواج داشت. [ ۵] وروبیل تلاش کرد تا اجازهٔ نقاشی روی جدارهٔ شرقی دیوار را دریافت نماید اما وزارت دفاع ملی آلمان شرقی در مورد دیوار برلین از خود سلب مسئولیت کرد. در این میان وروبیل یک دختر اسکاتلندی را پیدا کرد که اجازه نامهٔ نقاشی روی دیوار را میفروخت، او یک قرار داد امضاء کرد که از تمام حقوق خود در قبال نقاشی میگذشت به همراه بقیهٔ نگاره ها در این قسمت، نقاشی پس از سقوط دیوار همچنان در معرض نمایش بود اما شرایط جوی و خرابکاران موجب این شد که نقاشی به مرور رو به زوال برود. [ ۶] در مارس ۲۰۰۹ نقاشی به همراه بقیهٔ نقاشی ها از روی دیوار پاک شدند تا به هنرمندان اجازه دهد تا نقاشی هارا دوباره با رنگ پایدار تری بکشند و به وروبیل سفارش داده شد تا با اهدای ۳۰۰۰ یورو به یک پروژهٔ اجتماعی بنام مارتسان نقاشی را مجدد بکشد. از نگاه شکل تفاوت های خفیفی میان نسخهٔ ۱۹۹۰ و نسخهٔ باز نقاشی شده در سال ۲۰۰۹ وجود دارد که وروبیل هم خود به این مسئله اذعان داشته است که چند اشتباهات فنی روی نگارهٔ اصلی صورت گرفته که دلیل این اشتباهات کم تجربگی و عدم آشنایی با روش نقاشی بوده است. با این حال پیام اصلی نقاشی با وجود اینکه هنرمند شک داشت تا اهالی برلین تفاوت های میان دو نسخه را درک کنند هیچ تغییری نکرده بود. [ ۷] تفاوت اصلی میان بوسهٔ اول و دوم در استفاده از خطوط و رنگ ها بود که نسخهٔ مربوط به سال ۲۰۰۹ را بهبود داده بود و به آن ظاهری باورپذیرتر بخشیده بود. عکاس بوسو و وریبیل یکدیگر را در سال ۲۰۰۹ ملاقات کردند و با هم عکس های از کار بازسازی شدهٔ خود گرفتند. [ ۲] [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفعکس شناخته شدهٔ که صحنهٔ مشهور به آغوش کشیدن را به تصویر می کشد توسط ریگیس بوسو در آلمان شرقی به تاریخ هفتم اکتبر ۱۹۷۹ گرفته شده است. [ ۱] این تصویر به طور گسترده ای بازنشر شد. [ ۲] برژنف در برای بازدید آلمان شرقی و شرکت در جشن سالگرد بنیان گذاری این کشور بعنوان یک ملت کمونیست حضور یافته بود. [ ۳] در پنجم اکتبر، آلمان شرقی و اتحاد جماهیر شوروی یک توافقنامهٔ ده ساله در مورد حمایت دوجانبه میان دو کشور امضا کردند که به واسطهٔ آن آلمان شرقی وظیفهٔ تأمین مشکلات مکانیکی و تجهیزات شیمیایی کشتی های شوروی بر عهده گرفت و قرار بر آن شد تا شوروی در ازای این حمایت به آلمان شرقی سوخت و تجهیزات هسته ای اعطا کند. [ ۴] در حال حاضر، حقوق این تصاویر برای شرکت کوربیس محفوظ است. [ ۱]
وروبیل این نقاشی در سال ۱۹۹۰ میلادی در سمت شرقی دیوار برلین کشید، تا پیش سقوط دیوار برلین در سال ۱۹۸۹، گرافیتی بیشتر در سمت غربی دیوار برلین رواج داشت. [ ۵] وروبیل تلاش کرد تا اجازهٔ نقاشی روی جدارهٔ شرقی دیوار را دریافت نماید اما وزارت دفاع ملی آلمان شرقی در مورد دیوار برلین از خود سلب مسئولیت کرد. در این میان وروبیل یک دختر اسکاتلندی را پیدا کرد که اجازه نامهٔ نقاشی روی دیوار را میفروخت، او یک قرار داد امضاء کرد که از تمام حقوق خود در قبال نقاشی میگذشت به همراه بقیهٔ نگاره ها در این قسمت، نقاشی پس از سقوط دیوار همچنان در معرض نمایش بود اما شرایط جوی و خرابکاران موجب این شد که نقاشی به مرور رو به زوال برود. [ ۶] در مارس ۲۰۰۹ نقاشی به همراه بقیهٔ نقاشی ها از روی دیوار پاک شدند تا به هنرمندان اجازه دهد تا نقاشی هارا دوباره با رنگ پایدار تری بکشند و به وروبیل سفارش داده شد تا با اهدای ۳۰۰۰ یورو به یک پروژهٔ اجتماعی بنام مارتسان نقاشی را مجدد بکشد. از نگاه شکل تفاوت های خفیفی میان نسخهٔ ۱۹۹۰ و نسخهٔ باز نقاشی شده در سال ۲۰۰۹ وجود دارد که وروبیل هم خود به این مسئله اذعان داشته است که چند اشتباهات فنی روی نگارهٔ اصلی صورت گرفته که دلیل این اشتباهات کم تجربگی و عدم آشنایی با روش نقاشی بوده است. با این حال پیام اصلی نقاشی با وجود اینکه هنرمند شک داشت تا اهالی برلین تفاوت های میان دو نسخه را درک کنند هیچ تغییری نکرده بود. [ ۷] تفاوت اصلی میان بوسهٔ اول و دوم در استفاده از خطوط و رنگ ها بود که نسخهٔ مربوط به سال ۲۰۰۹ را بهبود داده بود و به آن ظاهری باورپذیرتر بخشیده بود. عکاس بوسو و وریبیل یکدیگر را در سال ۲۰۰۹ ملاقات کردند و با هم عکس های از کار بازسازی شدهٔ خود گرفتند. [ ۲] [ ۸]
