خدای فروشان. [ خ ُ ف ُ ] ( اِ مرکب ) خدافروشان. آن اهل لعنت که دعوی خدایی کنند. ( شرفنامه منیری ). صاحب برهان قاطع ذیل کلمه خدافروشان آرد:کنایه از صوفیان زراق که بظاهر خود را بیارایند و آنهایی را نیز گویند که دعوی خدایی کردند، یعنی شداد و نمرود و آنها را خدای فروشان هم گویند : خود را درم خرید رضای خدای کن دامن ازین خدای فروشان فرونشان.
