خداش بن زهیر عامری

[ویکی فقه] از شاعران بزرگ و مشهور قبیله قیس و کنیه اش ابو زهیر بود، شاعر جاهلی و به نظر می رسد که در همان دوره جاهلی در گذشته باشد.
نام او خداش بن اَزْهَر نیز آمده است که نام وی را خداش بن زهیر بن اَزْهر آورده و ظاهرآ ازهر نام جدّ اوست.پدرش در جنگ با قریش معروف به فِجار، جنگ هایی که در ماه های حرام رخ می داد، کشته شد.خود نیز از مخالفان قبیله خزرج بود. خداش سوارکاری شجاع و در صف مشرکان شاهد جنگ حنین بود، ولی اندکی پس از آن اسلام آورد. به نقلی دیگر از سزگین وی تا ابتدای قرن اول هجری زندگی کرد.
مقام شعری
ابن سلام جمحی در طبقات فحول الشعراء نام او را در شمار شعرای رده پنجم آورده است.ابو عمرو بن علاء (متوفی ۵۴)، ذوق و قریحه و همچنین ساختار شعری وی را بر لَبید بن ربیعه (متوفی۴۱) مقدّم شمرده است.
موضوع اشعار
در برخی از منابع ابیاتی از وی با مضامین فخر و حماسه و هجو آمده است. ابو الفرج اصفهانی مدحی را از اعشی به نقل از خداش آورده است.شعر خداش در شیوه فخر و هجو مقامی والا دارد. قصیده مُجَمْهَرَة با مضمون تغزل وصف و فخر، از مشهورترین قصاید وی است. جاحظ و سیوطی از ابیات خداش به عنوان شاهد لغوی استفاده کرده اند.
گرد آوری اشعار
...