خدابینی


معنی انگلیسی:
discerning the truth, godliness

لغت نامه دهخدا

خدابینی. [ خ ُ ] ( حامص مرکب ) حالت توجه بخدا داشتن.بخداوند در امور متوجه بودن. خداشناسی :
بزرگان نکردند در خود نگاه
خدابینی از خویشتن بین مخواه.
سعدی ( بوستان ).
|| حقیقت بینی. حقیقت نگری :
گرت چشم خدابینی ببخشند
نبینی هیچکس عاجزتر از خویش.
سعدی ( گلستان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس