خدامشرب. [ خ ُ م َ رَ ] ( ص مرکب ) آنکه بر طریقه و مشرب خدای تعالی است. پرهیزگار. خداپرست. دیندار. ( آنندراج )( ناظم الاطباء ). آنکه راه خدا پوید. آنکه معتقد بخداست. باایمان. در تداول فارسی زبانان «مشرب »، کنایه ازراه و طریقه است و «خدامشرب »؛ وصفی است برای آنکه براه خدا رود و بر مشرب الهی باشد. اما این وصف همانند بیشتر وصف ها بجای موصوف قرار گیرد. چون : خدامشرب را نباید آزرد. اگر خدامشربی در کار بود وضع چنین نبود. سعی کنید در هر معامله خدامشربی را داخل کنید.
