در مورمونیسم ارتدکس، واژه خدا معمولاً به خدای پدر که در انجیل آمده است اشاره دارد که قدیسان آخرالزمان به آن الوهیم می گویند و واژه سرخدا اشاره می کند به ترکیب سه شخصیت الهی مختلف که از خدای پدر، عیسی مسیح ( اولین پسر او، که قدیسان آخرالزمان به آن یهوه می گویند ) و روح القدس تشکیل شده است. قدیسان آخرالزمان معتقدند که خدای پدر، خدای پسر و روح القدس سه موجود مختلف هستند، که از آن جمله خدای پدر و عیسی دارای جسم های کامل، متعالی و فیزیکی بوده در حالی که روح القدس روحی است که فاقد جسم فیزیکی می باشد. قدیسان آخرالزمان هم چنین معتقدند که خدایان و الهه های دیگر نیز خارج از این الوهیت وجود دارند، مانند مادر بهشتی، کسی که همسر خدای پدر است. قدیسان آخرالزمان که در زندگی بعدی به خدایی می رسند. جوزف اسمیت می آموزد که خدا، قبل از این که به خدایی برسد، زمانی در سیاره دیگر یک بشر بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
این مفهوم از تثلیث سنتی مسیحیت از جهات متعددی متفاوت است، یکی از تفاوت ها این است که مورمونیسم دکترین اعتقادنامه نیقیه که بیان می دارد خدای پدر، خدای پسر و روح القدس موجود مشابه یا از یک ماده هستند، را نپذیرفته یا ادامه دهنده آن نیست. هم چنین، مورمونیسم تعلیم می دهد که ذکاوت موجود در هر انسان یک جا با خدا، ابدی است. مورمون ها از واژه قادرمطلق برای توصیف خدا استفاده می کنند و او را خالق می خوانند: آن ها خدا را یک موجود متعالی و ابدی اما تابع قانون طبیعی ابدی می دانند که مستلزم ذکاوت، عدالت و ماهیت ابدی ماده است ( یعنی خدا دنیا را نظم بخشیده اما آن را از هیچ نیافریده است ) . مفهوم خدا از دید مورمون ها هم چنین از سنت یهودی وحدانیت اخلاقی که در آن الوهیم ( אֱלֹהִים ) یک مفهوم کاملاً متفاوت است، نیز تفاوت قابل ملاحظهٔ دارد.
این نحوه توصیف خدا، ارتدکس مورمون را نشان می دهد که در سال ۱۹۱۵ براساس تعالیم قبلی، شکل گرفته است. سایر شاخه های موجود و تاریخی مورمونیسم دیدگاه های مختلفی، هم چون دکترین آدم – خدا و تثلیث گرایی، را در مورد خدا پذیرفته اند.
قدیمی ترین قدیسان آخرالزمان از یک پیشینه پروتستانت آمده و به دکترین تثلیث که در جریان قرون اولیه مسیحیت توسعه داده شد، معتقد هستند. قبل از سال ۱۸۳۵، تعالیم الهی شناسی مورمون مشابه به آن دیدگاه بود. با این حال تعالیم بنان گذار جوزف اسمیت در مورد ماهیت الوهیت Godhead در طول زندگی او توسعه یافته و تا چند سال قبل از کشتن آن در سال ۱۸۴۴ توسعه یافته ترین حالت اش رسید. اسمیت با آغازکردن از توصیف وضاحت داده نشده خدای پدر، خدای پسر و روح القدس به عنوان «یک» موجود، در سال ۱۸۳۲ میلادی تعلیم داد که خدای پدر و خدای پسر دارای شخصیت های متفاوت Godhead هستند. تعالیم بعدی اسمیت در محضر عام خدای پدر و خدای پسر را دارای جسم های فیزیکی متفاوت توصیف کرده و یکی بودن آن با روح القدس را نه از لحاظ مادی بلکه از لحاظ روح، تعالی و هدف بیان کرد. دانش مندان مورمون و غیرمورمون هم چون دیوید ال پاولسن، ریچارد بوشمن، کریگ بلومبرگ و استیفن اچ ویب این مفهوم را به عنوان تثلیث گرایی اجتماعی توصیف کردند، در حالی که رابرت ام بومن جونیور سه خدایی یا «چندخدایی اخلاقی» را ترجیح می دهد.
... [مشاهده متن کامل]
این مفهوم از تثلیث سنتی مسیحیت از جهات متعددی متفاوت است، یکی از تفاوت ها این است که مورمونیسم دکترین اعتقادنامه نیقیه که بیان می دارد خدای پدر، خدای پسر و روح القدس موجود مشابه یا از یک ماده هستند، را نپذیرفته یا ادامه دهنده آن نیست. هم چنین، مورمونیسم تعلیم می دهد که ذکاوت موجود در هر انسان یک جا با خدا، ابدی است. مورمون ها از واژه قادرمطلق برای توصیف خدا استفاده می کنند و او را خالق می خوانند: آن ها خدا را یک موجود متعالی و ابدی اما تابع قانون طبیعی ابدی می دانند که مستلزم ذکاوت، عدالت و ماهیت ابدی ماده است ( یعنی خدا دنیا را نظم بخشیده اما آن را از هیچ نیافریده است ) . مفهوم خدا از دید مورمون ها هم چنین از سنت یهودی وحدانیت اخلاقی که در آن الوهیم ( אֱלֹהִים ) یک مفهوم کاملاً متفاوت است، نیز تفاوت قابل ملاحظهٔ دارد.
این نحوه توصیف خدا، ارتدکس مورمون را نشان می دهد که در سال ۱۹۱۵ براساس تعالیم قبلی، شکل گرفته است. سایر شاخه های موجود و تاریخی مورمونیسم دیدگاه های مختلفی، هم چون دکترین آدم – خدا و تثلیث گرایی، را در مورد خدا پذیرفته اند.
قدیمی ترین قدیسان آخرالزمان از یک پیشینه پروتستانت آمده و به دکترین تثلیث که در جریان قرون اولیه مسیحیت توسعه داده شد، معتقد هستند. قبل از سال ۱۸۳۵، تعالیم الهی شناسی مورمون مشابه به آن دیدگاه بود. با این حال تعالیم بنان گذار جوزف اسمیت در مورد ماهیت الوهیت Godhead در طول زندگی او توسعه یافته و تا چند سال قبل از کشتن آن در سال ۱۸۴۴ توسعه یافته ترین حالت اش رسید. اسمیت با آغازکردن از توصیف وضاحت داده نشده خدای پدر، خدای پسر و روح القدس به عنوان «یک» موجود، در سال ۱۸۳۲ میلادی تعلیم داد که خدای پدر و خدای پسر دارای شخصیت های متفاوت Godhead هستند. تعالیم بعدی اسمیت در محضر عام خدای پدر و خدای پسر را دارای جسم های فیزیکی متفاوت توصیف کرده و یکی بودن آن با روح القدس را نه از لحاظ مادی بلکه از لحاظ روح، تعالی و هدف بیان کرد. دانش مندان مورمون و غیرمورمون هم چون دیوید ال پاولسن، ریچارد بوشمن، کریگ بلومبرگ و استیفن اچ ویب این مفهوم را به عنوان تثلیث گرایی اجتماعی توصیف کردند، در حالی که رابرت ام بومن جونیور سه خدایی یا «چندخدایی اخلاقی» را ترجیح می دهد.
