در جینیزم، خداگونگی کیفیت ذاتی هر روح پنداشته می شود. با این حال، این کیفیت به وسیله آغشته شدن جیواها با ماده کارمایی رام شده است. تمام جیواهایی که به حالت طبیعی سعادت نامحدود، علم بیکران[ الف] ، قدرت بی نهایت و درک بی پایان دست یافته اند، در آیین جئینیسم خدا تلقی می شوند. جینیزم نظریه الهه آفرینش که مسؤل ایجاد، خلق، یا حفظ این کاینات است را رد می کند. بر اساس دکترین جین، کاینات و آنچه در اوست ( روح، ماده، فضا، زمان و اصول حرکت ) همیشه موجود بوده است. تمام مواد متشکل از کاینات و افعال توسط قوانین طبیعی و روح کامل کیهانی اداره می شوند، یک موجود غیرمادی نمی تواند یک موجود مادی مانند کاینات را خلق کرده یا بالای آن اثر بگذارد. [ ۱]
از منظر اساسی، روح تمام موجودات زنده از هر لحاظ کامل و مستقل از هر نوع کنش های همان موجود بوده و خدا تلقی می شود یا خداگونگی دارد. اما عنوان خدا به روحی داده می شود که صفات خدا بر اساس ماهیت ذاتی آن روح در آن ظاهر شود.
بر اساس Ratnakaranda śrāvakācāra ( منی عمده در جین ) :[ ۲]
در جینیزم، خداگونگی کیفیت ذاتی تمام جیواها ( یا تمام موجودات زنده ) پنداشته می شود در صورتی که دارای خصوصیات سعادت نامحدود، قدرت بی نهایت، «Kevala Jnana» ( علم خالص بیکران ) ، [ ۳] درک بی پایان و مظهر کامل سایر صفات نامحدود ( قابل شمارش ) باشند. بعد از این نکته دو نظریه محتمل است. یکی این که به روح از نقطه نظر خود روح دیده شود. این امر شامل توضیحات خصوصیات روح، ساختار دقیق آن، ترکیب و ماهیت آن، ماهیت حالات مختلفی که از آن بروز می کند و خصوصیات منبع آن طوری که در متون عمیق و مرموز Samayasāra, Niyamasara و Pravachanasara ذکر شده است. دوم طوری که اشیا را جدا از روح و روابط آن با روح بدانیم. بر اساس این طرزدید، کیفیت یک روح توسط کارماهای روح رام می شود. کارماها ذرات اساسی طبیعت در جینیزم هستند. کسی که از طریق عقیده درست، علم درست و رفتار درست به این حالت روح دست می ابد، خدا تلقی می گردد. این حالت تکامل یافته روح به نام Kevalin یاد می شود. بدین ترتیب خدا یک روح آزاد شده می گردد، آزاد از غصه، دوران های باززایی، جهان، کارماها و نهایتاً آزاد از خود جسم. این حالت را نروانا یا موکشا می گویند.
جینیزم برای روشن گری، وابستگی به هیچ موجود متعالی را تعلیم نمی دهد. تیرتانکارا یک رهنما و استاد است که راه روشن گری را نشان می دهد، اما تلاش برای روشن گری به عهده خود شخص می باشد. پاداش های معنوی و رنج ها، کار هیچ موجود الهی نبوده بلکه نتیجه نظم ذاتی معنوی در کیهان است؛ یک میکانیزم خود تنظیم کننده که به موجب آن فرد حاصل کارهای خودش را از طریق عملکرد کارماها درو می کند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز منظر اساسی، روح تمام موجودات زنده از هر لحاظ کامل و مستقل از هر نوع کنش های همان موجود بوده و خدا تلقی می شود یا خداگونگی دارد. اما عنوان خدا به روحی داده می شود که صفات خدا بر اساس ماهیت ذاتی آن روح در آن ظاهر شود.
بر اساس Ratnakaranda śrāvakācāra ( منی عمده در جین ) :[ ۲]
در جینیزم، خداگونگی کیفیت ذاتی تمام جیواها ( یا تمام موجودات زنده ) پنداشته می شود در صورتی که دارای خصوصیات سعادت نامحدود، قدرت بی نهایت، «Kevala Jnana» ( علم خالص بیکران ) ، [ ۳] درک بی پایان و مظهر کامل سایر صفات نامحدود ( قابل شمارش ) باشند. بعد از این نکته دو نظریه محتمل است. یکی این که به روح از نقطه نظر خود روح دیده شود. این امر شامل توضیحات خصوصیات روح، ساختار دقیق آن، ترکیب و ماهیت آن، ماهیت حالات مختلفی که از آن بروز می کند و خصوصیات منبع آن طوری که در متون عمیق و مرموز Samayasāra, Niyamasara و Pravachanasara ذکر شده است. دوم طوری که اشیا را جدا از روح و روابط آن با روح بدانیم. بر اساس این طرزدید، کیفیت یک روح توسط کارماهای روح رام می شود. کارماها ذرات اساسی طبیعت در جینیزم هستند. کسی که از طریق عقیده درست، علم درست و رفتار درست به این حالت روح دست می ابد، خدا تلقی می گردد. این حالت تکامل یافته روح به نام Kevalin یاد می شود. بدین ترتیب خدا یک روح آزاد شده می گردد، آزاد از غصه، دوران های باززایی، جهان، کارماها و نهایتاً آزاد از خود جسم. این حالت را نروانا یا موکشا می گویند.
جینیزم برای روشن گری، وابستگی به هیچ موجود متعالی را تعلیم نمی دهد. تیرتانکارا یک رهنما و استاد است که راه روشن گری را نشان می دهد، اما تلاش برای روشن گری به عهده خود شخص می باشد. پاداش های معنوی و رنج ها، کار هیچ موجود الهی نبوده بلکه نتیجه نظم ذاتی معنوی در کیهان است؛ یک میکانیزم خود تنظیم کننده که به موجب آن فرد حاصل کارهای خودش را از طریق عملکرد کارماها درو می کند.
wiki: خدا در جئینیسم