خجیف

لغت نامه دهخدا

خجیف. [ خ َ ] ( ع ص ) لاغر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). نحیف. ( متن اللغة ). ج ، خجاف. صاحب متن اللغة و اقرب الموارد می گویند: صحیح در این جا تقدیم «جیم » بر «خاء» است . || ( اِمص ) سبکی.خفة. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از متن اللغة ). || تیزی باتکبر. تکبر. ( از متن اللغة ).

پیشنهاد کاربران

بپرس