خجخاج. [ خ ِ ] ( ع ص ) استخفاء. ( از معجم الوسیط ). یقال : خجخج الرجل ؛ لم یبد ما فی نفسه. ( از معجم الوسیط ). || با سرعت و تندی حلول کردن . با تندی جایی نشستن. ( از متن اللغة ). || وزیدن شدید باد، یقال : خجخج الریح ؛ مرت شدیداً و التوت. ( از معجم الوسیط ). || خود را پنهان کردن. به گوشه ای جمع شدن و بنظر نیامدن. ( از متن اللغة ). خجخاج. [ خ َ ] ( ع اِ ) کسی که زیاده روی در کلام کند و برای کلام او معنی و جهتی نباشد. || کسی که خیال کند در کارش براه راست است ولی واقعاً چنین نیست. ( از متن اللغة ).
