خثه
لغت نامه دهخدا
خثة. [ خ ُث ْ ث َ ] ( ع اِ ) پشکل نرم و گل که با پشکل یا سرگین سرشته در پستان بند ناقه مالند تا آسیبی از پستان بند نرسد. ( از آنندراج ) ( از متن اللغة ). || ریسمانی که بدان پستان را بندند. ( از متن اللغة ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید