خبیز
لغت نامه دهخدا
خبیز. [ خ ُب َ ی ْ ] ( ع اِ ) نباتی است که بگردش آفتاب می گردد، برگ آن عریض و ثمره آن مستدیر و آن نوعی از ملوخیه است. خبازی. ( از متن اللغة )( معجم الوسیط ) ( منتهی الارب ). رجوع به خُبازی ̍ شود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید