خبث چشم. [ خ ُ ث ِ چ َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) به اشاره چشم و ابرو و تعنت و تشنیع کردن و آنرابه عربی خبث حدقه گویند. ( از آنندراج ) : ز یک غفلت بخبث چشم و ابرو سیه رو وانمایندت چو زنگی.
یحیی کاشی ( ازآنندراج ).
فرهنگ فارسی
باشاره چشم و ابرو تعنت و تشنیع کردن و آنرا بعربی خیث حدقه گویند .
