خبالا

[ویکی الکتاب] معنی خَبَالاًَ: شر وفساد
ریشه کلمه:
خبل (۲ بار)

«خَبال» در اصل، به معنای از بین رفتن چیزی است; غالباً به زیان هایی که در عقل انسان اثر می گذارد، گفته می شود. «خَبال» به معنای اضطراب و تردید و «خَبَل» (بر وزن اَجَل) به معنای «جنون» نیز آمده است.
«خَبْل» (بر وزن طَبْل) به معنای «فاسد شدن اعضاء» است.
فساد (صحاح) خبال نیز به معنی فساد است چنانکه راغب گفته از غیر خودتان همراز مکیرید که در فساد شما کوتاهی نمی‏کنند اگر منافقان با شما به جنگ بیرون می‏شدند شما را فقط تباهی می‏افزودند. نا گفته نماند همراز بودن کافر و رفیق بودن منافق در جنگ، سبب اعوجاج فکر است زیرا آنها همیشه با وسوسه‏ها و سخنان باطل، افکار را پریشان می‏کنند. پس خبال هر تباهی نیست بلکه تباهی نیست بلکه تباهی و فساد فکری است. لذاست که راغب در معنی آن گفته: آن فسادی است که بر حیوان عارض می‏شود و موجب اضطراب می‏گردد مثل جنون یا مرضی که در فکر و عقل مؤثر است در اقرب گفته خبال به معنی فساد است که در افعال و بدان و عقول باشد. خبل را افساد نیز گفته‏اند . این کلمه فقط در دو آیه فوق آمده است .