خبائث

/xabA~es/

لغت نامه دهخدا

خبائث. [ خ َ ءِ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ خبیث به معنی شی پلیداست . ( از اقرب الموارد ) ( از منتهی الارب ) ( از معجم الوسیط ) ( از متن اللغة ).
- اُم الخَبائِث ؛ شراب. می :
آن تلخ وش که صوفی ام الخبائثش خواند
اشهی لنا و احلی من قبلة العذاری.
حافظ.

فرهنگ فارسی

۱ - ( مصدر ) پلید شدن ناپاک گفتن . ۲ - ( اسم ) پلیدی ناپاکی . یا خبائث ذات . بدگوهری پلید گوهری . یا خبائث طینت . خبائث ذات . یا خبائث نفس . پلیدی نفس .

پیشنهاد کاربران

بپرس