خایوس
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
خائوس (Chaos)
در کیهان شناسی دیرین یونانی، خلأ آغازین عالم یا ورطۀ تارتاروس (جهان زیرین). از دیدگاه هِزیود، نخست خائوس بود و سپس گایا و اِروس (زمین و شوق) پدید آمدند. اما گایا زاییدۀ خائوس نبود؛ خائوس اِرِبوس (تاریکی) و نوکس را زایید. نوکس ابتدا آیتر (هوای روشن بالا) و روز را به دنیا آورد و سپس جنبه های تیره و هولناک مانند رؤیا و مرگ و جنگ و قحطی جهان را. در کیهان شناسی های جدیدتر، خائوس عموماً بر حالت اولیۀ کائنات دلالت می کرد. مفهوم امروزی خائوس از اووید است که آن را تودۀ بی شکل و بی نظم اولیه ای می داند که سازندۀ جهان از آن عالم منظم را می سازد. این مفهوم خائوس را آباء کلیسا نیز در تفسیر داستان آفرینش براساس سِفر پیدایش (باب اول) به کار بردند.
در کیهان شناسی دیرین یونانی، خلأ آغازین عالم یا ورطۀ تارتاروس (جهان زیرین). از دیدگاه هِزیود، نخست خائوس بود و سپس گایا و اِروس (زمین و شوق) پدید آمدند. اما گایا زاییدۀ خائوس نبود؛ خائوس اِرِبوس (تاریکی) و نوکس را زایید. نوکس ابتدا آیتر (هوای روشن بالا) و روز را به دنیا آورد و سپس جنبه های تیره و هولناک مانند رؤیا و مرگ و جنگ و قحطی جهان را. در کیهان شناسی های جدیدتر، خائوس عموماً بر حالت اولیۀ کائنات دلالت می کرد. مفهوم امروزی خائوس از اووید است که آن را تودۀ بی شکل و بی نظم اولیه ای می داند که سازندۀ جهان از آن عالم منظم را می سازد. این مفهوم خائوس را آباء کلیسا نیز در تفسیر داستان آفرینش براساس سِفر پیدایش (باب اول) به کار بردند.
wikijoo: خایوس
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید