خایه ٔ زر

لغت نامه دهخدا

خایه زر. [ ی َ / ی ِ ی ِ زَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || گلوله زر. ( آنندراج ) :
در آن گوهرین گنج بن ناپدید
بدی خایه زر خدای آفرید
زمانه دگر گونه آیین نهاد
شد آن مرغ کو خایه زرین نهاد.
نظامی.

فرهنگ فارسی

کنایه از آفتاب یا گلوله زر

پیشنهاد کاربران

بپرس