خاک گیر

لغت نامه دهخدا

خاک گیر. ( نف مرکب ، اِ مرکب ) نسیجی که خاک بخود گیرد. || کسی که در غربت بماند و به آنجا انس گیرد.

نسیجی که خاک بخود گیرد .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید