خاک گران

لغت نامه دهخدا

خاک گران. [ ک ِ گ ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خاک سنگین. این ترکیب از یک نظر قدیمی درباره عناصر نشأت گرفته است و آن این بوده که قدماء ترتیب قرار گرفتن عناصر را بر این نهج می دانسته اند: خاک بواسطه ثقل خود در زیر همه عناصر است. بر روی آن آب بواسطه آن که سبکتر از خاک است قرار دارد، و بر روی آب باد ( هوا ) بواسطه سبکی و بر روی باد ( هوا ) آتش است :
مر آتش سوزان را مرباد سبک را
مرآب روان را و مر این خاک گران را.
ناصرخسرو.

فرهنگ فارسی

خاک سنگین .

پیشنهاد کاربران

بپرس