خاک سیاه

لغت نامه دهخدا

خاک سیاه. [ ک ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) خاک تیره. خاک برنگ سیاه. خاک سیه.

فرهنگ فارسی

خاک تیره خاک برنگ سیاه

دانشنامه آزاد فارسی

خاک سیاه (black earth)
خاک بسیار حاصل خیزی که کمربندی از خشکیِ زمین را در بخش شمال شرقی امریکای شمالی، اروپا، و آسیا می پوشاند. این کمربند در اروپا و آسیا از بوهم به سوی مجارستان، رومانی، جنوب روسیه و سیبری، تا منچوری گسترده است. این کمربند براثرِ ذوب یخ پهنههای وسیعِ درون خشکی در پایان آخرین عصر یخبندان نهشته شده است. در امریکای شمالی، این کمربند از گریت لیکس (دریاچه های بزرگ) در شرق آغاز می شود و تا ایالت نیویورک ادامه می یابد. کمربند مزبور هنگامی نهشته شد که آخرین یخچالها ذوب شدند و از یخرُفت انتهایی پسروی کردند.

پیشنهاد کاربران

بپرس