خاک به دهن. [ ب ِ دَ هََ ] ( اِ مرکب ) در محل دعای بد و نفرین مستعمل میشود. ( آنندراج ): خاکم به دهان. رجوع به صفحات قبل و ترکیبات خاک شود : من می خورم و تو می کنی بدمستی خاکم به دهن مگرتو مستی ربّی.( منسوب به خیام ).
