( خاک آلودن ) خاک آلودن. [ دَ ] ( مص مرکب )آغشتن بخاک. || در خاک خفتن : گر ز خاک آلودنت آسوده میگردند خلق تن بخاک تیره ده آسایش دلها طلب.صائب تبریزی.
