خاچاطوریان ارام ایلیچ

خاچاطوریان آرام ایلیچ. خاچاطوریان، آرامْ ایلیْچ (۱۹۰۳ـ۱۹۷۸)(Khachaturian, Aram Il\'yich)
آهنگ ساز ارمنی. استفادۀ او از تِم های محلی در آثاری همچون باله های گایانه۱ (۱۹۴۲)، که شامل رقص شمشیر۲ است، و اسپارتاکوس۳ (۱۹۵۶) نمود دارد. پدر او، که صحاف بود، پس از انقلاب روسیه توانست او را برای تحصیل به مسکو بفرستد. در آن جا وارد مدرسۀ موسیقی گِنسین۴ شد و در ۱۹۲۳ زیرنظر میخائیل گِنسین۵ به تحصیل پرداخت؛ از ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۷ در کنسرواتوار مسکو۶ از سرگِی واسیلِنکو۷ و نیکلای میاسکوفسکی۸ تعلیم گرفت. ترانه های محلی ارمنستان و سایر نواحی جنوبی روسیه را مطالعه کرد و برای ساخته هایش از آن ها تأثیر پذیرفت. کنسرتوی پیانو و یک سمفونی پیش از جنگ برایش موفقیت به همراه آوردند، اما پاکسازی آهنگ سازان در ۱۹۴۸ به ضرر او تمام شد و به همین سبب به موسیقی باله و فیلم های میهنی روآورد. ازجمله آثار اوست: باله های صحنه ای خوشبختی۹ (۱۹۳۹) و اسپارتاکوس (۱۹۵۶)؛ موسیقی صحنه ای برای نمایش نامه های مکبث۱۰ اثر شکسپیر۱۱، لوپه دِ وِگا۱۲، ناقوس های کرملین۱۳ اثر پاگادین۱۴، بالماسکۀ۱۵ اثر لِرمانتوف۱۶، و آثار دیگر ارکستری. سه سمفونی (۱۹۳۲ـ۱۹۴۷)، سوییت رقص۱۷ (۱۹۳۳)، اوورتور موقرانه۱۸، «به پایان جنگ۱۹» برای ارکستر؛ ترانۀ استالین۲۰ برای کُر و ارکستر (۱۹۳۸).
GayanehSabre DanceSpartacusGnesin School of MusicMikhail GnesinMoscow ConservatorySergey VasilenkoNikolay MyaskovskyHappinessMacbethShakespeareLope de VegaKremlin ChimesPogodinMasqueradeLermontovDance SuiteSolemn OvertureTo the End of the WarSong of Stalin