خاوکه

لغت نامه دهخدا

خاوکه. [ ک َ / ک ِ ] ( اِخ ) دهی است از سنجابی شهرستان کرمانشاه واقع در 35 هزارگزی جنوب کوزران و 3 هزارگزی راه فرعی شاه آباد به گهواره. این ده در کوهستان قرار دارد و آب و هوایش سرد و سکنه اش 200 تن است که مسلمان اند و بلهجه کردی و فارسی سخن می گویند. آب آنجا از چشمه و محصول آن غلات و حبوبات دیم و لبنیات و شغل اهالی گله داری و جزئی زراعت و راه آنجا مالرو است ودر تابستان می توان به آنجا اتومبیل برد. در زمستان اکثر سکنه آن برای تعلیف احشام خود را به گرمسیرحدود نفت شاه می برند. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس