خانواده رولین ( انگلیسی: The Roulin Family ) نقاشی های پرتره گروهی است که ونسان ون گوگ در سال ۱۸۸۸ و ۱۸۸۹ در آرل از جوزف رولین و همسرش آگوستین و سه فرزندشان: آرماند، کامیل و مارسل کشید. این سری نقاشی ها از بسیاری جهات منحصر به فرد است. اگرچه ون گوگ به کشیدن پرتره علاقه زیادی داشت، ولی به دلایل مالی و دیگر دلایل، پیدا کردن مدل برای اینکار دشوار می نمود.
بنابراین، پیدا کردن یک خانواده که حاضر بودند از آنها پرتره کشید شود و هر کدام در چند نوبت به منظور این کار ثابت بنشینند، برایش خیلی ارزشمند بود.
جوزف رولین در طول اقامت خود در آرلس به یک دوست بسیار خوب، وفادار و حامی ون گوگ تبدیل شد. این خانواده با فرزندانی که از ۴ ماه تا ۱۷ سال سن داشتند، به او فرصت داد تا آثار افراد را در مراحل مختلف زندگی تولید کند.
ون گوگ به جای کشیدن کارهایی با سبک عکاسی، از قدرت تخیل، رنگ ها و تم های هنری و همچنین خلاقیت خود برای خلق کردن احساسات مورد نظر خودش استفاده کرد.
این سری نقاشی ها در یکی از پربارترین دوره های ون گوگ ساخته شده اند. این اثر به او این اجازه را داد تا بتواند طی چند سال، فراگیری های هنری را به سمت هدف و بیان چیزی که به کار یک هنرمند معنی می دهد، سوق دهد.
ون گوگ در سال ۱۸۸۸ به آرل در جنوب فرانسه نقل مکان کرد، جایی که بهترین آثار خود را در آنجا خلق کرد. نقاشی های وی نمایانگر جنبه های مختلف زندگی معمولی است، مانند پرتره هایی از اعضای خانواده رولین. نقاشی های گل های آفتابگردان، که برخی از مشهورترین آثار ون گوگ هستند، این آثار طی این مدت ساخته شدند. او به طور مداوم کار می کرد تا ایده های خود در نقاشی را به روز کند. احتمالاً این دوره برای ون گوگ یکی از دوره های شاد زندگی او بوده است. او با اعتماد به نفس، روشن بینی و پرداختن به محتوا نقاشی می کرد.
وی در نامه ای به برادرش، تئو، نوشت: «نقاشی های کنونی ام روز به روز ظرافت بهتری پیدا می کنند - بیشتر به موسیقی و کمتر به مجسمه سازی شباهت دارند - و مهمتر از همه، نوید گر جلوه در رنگ هستند. » و به این وسیله خود را بیان می کنند، وینسنت توضیح می دهد که نقاشی هایش مانند موسیقی آرامش بخش هستند.
سبک کار ون گوگ، به مناظری که خلق کرده مشهور است، به نظر می رسد او در پرتره های نقاشی اش آرزوهای بلند خود را به تصویر می کشید. [ ۱] او در خصوص مطالعاتش در زمینه پرتره گفته است: «تنها چیزی که در نقاشی مرا برمی انگیزد، بیش از هرچیزی یک احساس بی نهایت عمیق است. »[ ۲] ون گوگ در ادامه به ایده خود در برانگیختن اشاره می کند: "در تصویر چیزی را بازگو می کنم که در نوای موسیقی به شما احساس آرامش دست می دهد. من می خواهم زنان و مردان را با آن چیزی که در بی نهایت می توان فهم کرد، نقاشی کنم، و این از برقراری درخشندگی واقعی و لرزاندن رنگ ها ایجاد می شود. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبنابراین، پیدا کردن یک خانواده که حاضر بودند از آنها پرتره کشید شود و هر کدام در چند نوبت به منظور این کار ثابت بنشینند، برایش خیلی ارزشمند بود.
جوزف رولین در طول اقامت خود در آرلس به یک دوست بسیار خوب، وفادار و حامی ون گوگ تبدیل شد. این خانواده با فرزندانی که از ۴ ماه تا ۱۷ سال سن داشتند، به او فرصت داد تا آثار افراد را در مراحل مختلف زندگی تولید کند.
ون گوگ به جای کشیدن کارهایی با سبک عکاسی، از قدرت تخیل، رنگ ها و تم های هنری و همچنین خلاقیت خود برای خلق کردن احساسات مورد نظر خودش استفاده کرد.
این سری نقاشی ها در یکی از پربارترین دوره های ون گوگ ساخته شده اند. این اثر به او این اجازه را داد تا بتواند طی چند سال، فراگیری های هنری را به سمت هدف و بیان چیزی که به کار یک هنرمند معنی می دهد، سوق دهد.
ون گوگ در سال ۱۸۸۸ به آرل در جنوب فرانسه نقل مکان کرد، جایی که بهترین آثار خود را در آنجا خلق کرد. نقاشی های وی نمایانگر جنبه های مختلف زندگی معمولی است، مانند پرتره هایی از اعضای خانواده رولین. نقاشی های گل های آفتابگردان، که برخی از مشهورترین آثار ون گوگ هستند، این آثار طی این مدت ساخته شدند. او به طور مداوم کار می کرد تا ایده های خود در نقاشی را به روز کند. احتمالاً این دوره برای ون گوگ یکی از دوره های شاد زندگی او بوده است. او با اعتماد به نفس، روشن بینی و پرداختن به محتوا نقاشی می کرد.
وی در نامه ای به برادرش، تئو، نوشت: «نقاشی های کنونی ام روز به روز ظرافت بهتری پیدا می کنند - بیشتر به موسیقی و کمتر به مجسمه سازی شباهت دارند - و مهمتر از همه، نوید گر جلوه در رنگ هستند. » و به این وسیله خود را بیان می کنند، وینسنت توضیح می دهد که نقاشی هایش مانند موسیقی آرامش بخش هستند.
سبک کار ون گوگ، به مناظری که خلق کرده مشهور است، به نظر می رسد او در پرتره های نقاشی اش آرزوهای بلند خود را به تصویر می کشید. [ ۱] او در خصوص مطالعاتش در زمینه پرتره گفته است: «تنها چیزی که در نقاشی مرا برمی انگیزد، بیش از هرچیزی یک احساس بی نهایت عمیق است. »[ ۲] ون گوگ در ادامه به ایده خود در برانگیختن اشاره می کند: "در تصویر چیزی را بازگو می کنم که در نوای موسیقی به شما احساس آرامش دست می دهد. من می خواهم زنان و مردان را با آن چیزی که در بی نهایت می توان فهم کرد، نقاشی کنم، و این از برقراری درخشندگی واقعی و لرزاندن رنگ ها ایجاد می شود. [ ۳]
wiki: خانواده رولین