خانه ٔ چشم

لغت نامه دهخدا

خانه چشم. [ ن َ / ن ِ ی ِ چ َ / چ ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) چشم خانه. حدقه چشم. لخج. ( منتهی الارب ) :
کی دگر از خانه چشمم قدم بیرون نهی
ز استانت بردم آنجا خاک دامنگیر را.
کلیم ( از آنندراج ).
پیام دیده ام ای اشک تر بخواب رسان
بیا و خانه چشم مرا به آب رسان.
معصوم کاشی ( از بهار عجم ).

پیشنهاد کاربران

بپرس