خانه ٔ باد

لغت نامه دهخدا

خانه باد. [ ن َ/ ن ِ ی ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) بادگیر. عمارت تابستانی. ( برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ). بادخانه. || مثلثه هوایی یعنی برج جوزا و میزان و دلو. ( برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( انجمن آرای ناصری ) ( شرفنامه منیری ). || کنایه از برج میزان است که بعقیده منجمین از بروج هوایی است و رسیدن شمس در برج میزان اعتدال خریفی است :
سنبله چرخ را خرمن شادی بسوخت
کآتش خورشید کرد خانه باد اختیار.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

بادگیر عمارت تابستانی

پیشنهاد کاربران

بپرس